شماری از زنان در افغانستان می‌گویند که بازداشت زنان معترض برای آنان قابل قبول نیست و مردم باید حق اعتراض را داشته باشند.
این زنان بازداشت زنان معترض را سرکوب زنان می‌دانند که به گفتۀ آنان، از سوی طالبان صورت می‌گیرد.
یکی از این زنان که به دلیل مشکلات امنیتی نخواست نامش در گزارش گرفته شود، خواهان رهایی زنان بازداشت شده از سوی طالبان شد:
"متاسف برای کسانی هستم که حق تحصیل، تعلیم و تربیه را از ما می‌گیرند و اجازه نمی‌دهند که زنان و دختران افغانستان درس بخوانند. نمی‌دانم که چه کار کنیم چه کنیم چرا باز نشود دروازه‌های مکاتب؟"
فروزان حیدری، یکی دیگر از فعالان مدنی در صحبت با رادیوآزادی گفت که باید بزرگان محل برای رهایی بانوان بازداشت شده اقدام کنند.
او از حکومت طالبان می‌خواهد، به زنان اجازه دهند که کار و تحصیل کنند:
"مردم افغانستان در شرایط امروزی دست به دست هم بدهند و برای رهایی این سه زن معترض در شبکه‌های اجتماعی فعالیت‌های اجتماعی‌شان را بیشتر کنند، چون این‌ها بخاطر حق و حقوق‌شان اعتراض کردند و این موضوع باعث نمی‌شود که سه زن معترض دستگیر شود."
در همین حال ریچارد بنیت، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان در صفحۀ توییترش خواستار آزادی بی‌قید و شرط ۳ زن معترض بازداشت شده از سوی طالبان شده است.
آقای بنیت به روز دوشنبه در صفحۀ توییترش نوشته است که روز یک‌شنبه در کابل، زمانی که باید آموزش برای دختران بالاتر از صنف ششم از سر گرفته می‌شد، طالبان با استفاده از زور تظاهرات مسالمت‌آمیز زنان را که خواستار حق تحصیل بودند برهم زدند.
به گفتۀ آقای بنیت، بنابر گزارش‌ها از میان زنا معترض، فاطمه محمدی، ملالی هاشمی و رقیه ساعی از سوی طالبان بازداشت شدند.
در مورد ادعای بازداشت این زنان از ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان پرسیدیم، اما وی در پیامی به رادیو آزادی گفت که پس از جمع‌آوری معلومات در این باره صحبت می‌کند، اما تا زمان نشر این گزارش هیچ معلوماتی را با رادیوآزادی شریک نساخت.
شماری از زنان روز یک‌شنبه در کابل، پایتخت افغانستان در پیوند به بسته ماندن دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها به روی دختران و زنان و ممنوعیت کار آنان اعتراض کردند.
پیش از این نیز اعتراضات زنان بارها از سوی طالبان سرکوب شده و منجر به بازداشت زنان معترض شده است که همواره واکنش‌های داخلی و بیرونی را در پی داشته است.
این تظاهرات در حال صورت گرفته که سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی همواره محدودیت‌ها بر آموزش، تحصیل و کار زنان را محکوم کرده است.
