100 словаў

• 12:00, 19 красавік 2016

  Любоў

  Крама зачыняецца. Трэба пасьпець. Цёмна. У тарцы майго дому сьвеціцца акно, зь якога лятуць гукі гульбы. На акно глядзіць маладая кабета. Вяртаюся. У двор заяжджае міліцэйскі легкавік. Спыняюся, запальваю цыгарэту, гляджу.

• 11:37, 18 красавік 2016

  Па-беларускаму

  — Па-беларускаму «дзякуй», а не «спасіба», — павучае ў аўтобусе маладая маці дачку.

• 17:06, 16 красавік 2016

  Разуменьне

  «Нічога не зразумела» — чую сьцішанага чытача... Ды раптам заатэхнік аджывае, бо сустракае знаёмае: Белае возера, Чырвоная царква...

• 11:46, 15 красавік 2016

  Піражкі з такам

  Вяртаюся з Кіева. У купэ суседка таропка частуе вэнджаным салам, піражкамі: «...Скажете, чем начинены».

• 11:10, 14 красавік 2016

  Знакі вясны

  Сёньня раніцай я выйшаў пагуляць з сабакам у сваім паліто, у якім звычайна хаджу ўзімку. І зразумеў, што на дварэ ўжо зацёпла на паліто. Несумненна, другі выразны знак, што ўжо вясна.

• 10:26, 13 красавік 2016

  Высакароднае рэтра

  Я іх не сустракаў гадоў 20, а тут выходжу з мэтро і заўважаю непадалёк пажылую кабету зь невялікім мехам семачак на табурэце.

• 12:34, 12 красавік 2016

  Зьнявага як гонар

  Канфлікт на ўсходзе Ўкраіны, зьняважлівая мянушка «ўкропы», дадзеная сэпаратыстамі ўкраінцам. Раўняць людзей з расьлінай, да таго ж нікчэмнай (на мой гастранамічны густ) — мова нянавісьці.

• 10:42, 11 красавік 2016

  «Не люблю я твітэр»

  «Не люблю я сеткі, у перакладзе — сьмецьце», — кажа амаль радком Багушэвіча мой сябар-журналіст. Асабліва ён ня любіць твітэр...

• 20:13, 09 красавік 2016

  Блізкія мовы

  – А чё, эт правда, что белорусскій очень похож на русскій?

• 12:02, 08 красавік 2016

  Не заслужыў

  У доме-музэі баўгарскага клясыка Алека Канстанцінава тысячы экспанатаў, але адзін сярод іх ніколі ня згубіцца. Шкляны цыліндар, дзе ў сьпірце плавае сэрца творцы, прабітае куляй найманага забойцы.

• 13:01, 07 красавік 2016

  Мой сябар Марыюш Машкевіч

  На сабе я адчуў анэкдот пра беларуса, якога на цьвік пасадзілі.

• 11:51, 06 красавік 2016

  Купюра

  Днямі назірала, як стары, што прагульваўся па вуліцы, раптам рынуўся да лужыны, нібы заўважыўшы там нешта каштоўнае.

• 11:51, 05 красавік 2016

  «Дурное гасударство»

  — Вот жа, дурное гасударство, — казала кожны раз мая бабуля, калі паштальён прыносіў ёй пэнсію: 12 рублёў, а недзе пасьля пачатку 1970-х ажно цэлых 20 рублёў!

• 10:52, 04 красавік 2016

  Сьледчы НКВД

  За часамі Яжова працаваў у Гомельскім НКВД сьледчы Яцэвіч. Добры, відаць, быў сьледчы, бо пасьля сьмерці Сталіна атрымаў «за парушэньне сацыялістычнай законнасьці» немалы тэрмін.

• 14:12, 02 красавік 2016

  Дранікі

  У бабулi былі асаблiвыя дранiкi: вялiкiя, хрумсткiя. Талерка з коптарам ставiлася пасярэдзiне стала. Кожны еў дранiкi са сваiм прысмакам. Бацька і дзед — са скваркамі, мацi — зь яблыкам. Бабуля ела дранiк нi з чым.

• 13:37, 01 красавік 2016

  Божы дар і яешня

  Ведаю яго ад канца 40-х, калі ў музычнай школе, дзе прайшло колькі год дзяцінства, зьявіўся вясковы хлопчык з цымбаламі... «Божы дар!»

• 12:28, 31 сакавік 2016

  Неміласэрная

  Яны прыходзяць часта, але яна зачыняе перад імі дзьверы. Яна неміласэрная.

• 10:30, 30 сакавік 2016

  Беларуская помсьлівасьць

  — Сам я з Расеі. Бацьку майго пасьля вайны пад Ашмянамі старшынёй у калгас прыслалі. Сталін вам, беларусам, не давяраў.

• 11:22, 29 сакавік 2016

  Каты на балоце

  З другой да пятай клясы мы хадзілі ў школу ў другую зьмену. Гэта дазваляла, пакуль бацькі на працы, яшчэ да ўрокаў сваволіць.

• 10:36, 28 сакавік 2016

  Хоць сьмейся, хоць плач...

  Сёньня, едучы па сумнавядомай вуліцы Альшэўскага, убачыў дзьве рэклямныя абвесткі, ад якіх, як кажуць — хоць сьмейся, хоць плач...

• 16:10, 26 сакавік 2016

  тунэль

  ёсьць штосьці невымоўна трагічнае і рамантычна жудаснае ў назіраньні за сьмерцю.

• 11:53, 25 сакавік 2016

  Куды ідзем?

  «Лепей, відаць, запытацца не «Куды ідзем?», а «Куды нас вядуць? І што нам там трэба?»

• 13:02, 24 сакавік 2016

  Пост

  Толькі ў сонца, вады і паветра прашу даць мне сілы быць без забойства. Хаця б у гэтыя дні, перад тым, як забілі Яго.

• 11:57, 23 сакавік 2016

  Што-нішто для празаіка-пачаткоўца

  Крыху пра асаблівасьці запамінаньня.

• 15:00, 22 сакавік 2016

  Бомба на палубе

  Напачатку вайны майго бацьку, як і сотню іншых юнакоў з Адэсы, перавозілі на баржы ў Наварасійск. Раптам «Мэсэр». Баржа — як мішэнь у ціры пасярэдзіне Чорнага мора.

• 11:44, 21 сакавік 2016

  Труба паэзіі

  У Празе на пляцы Міру зьлева ад уваходу ў касьцёл сьвятой Людмілы паставілі невялікае прыстасаваньне, зь якога можна пачуць вершы дваццаці знаных чэскіх паэтаў.

• 20:24, 19 сакавік 2016

  Воўна

  – Жыццё што воўна, разгладзiцца ўсё роўна! – казаў мястэчковы вар’ят.

• 14:38, 18 сакавік 2016

  «He was right»

  У кожным новым месцы, у якое трапляю, заўсёды імкнуся пабываць на старых гарадзкіх могілках.

• 16:01, 17 сакавік 2016

  «У нас брака не бывает»

  Сяргей Грахоўскі быў арыштаваны НКВД у 30-х. На першых допытах сьледчы абвінавачваў яго ў сувязях з «вредителями» з управы водаканалу.

• 11:25, 16 сакавік 2016

  школа

  але цяпер адзін з нас — адвакат, другі — бізнэсмэн... трэці — хірург... а яшчэ ёсьць кандыдаты, пісьменьнікі, рэклямшчыкі... і ніводнага «батана» сярод нас няма.

• 11:50, 15 сакавік 2016

  Ударыць словам па беларусу

  Нярэдка ўсчынаюцца бойкі —— гэта ці ня самы сьмешны момант у прозе Коласа, бо біцца беларусы слаба ўмеюць. На дапамогу няспрытным ударам прыходзяць праклёны накшталт «каб табе жывот падвяло» і «няхай табе нага (рука) адсохне».

• 11:43, 14 сакавік 2016

  Перакладаючы Сталіна

  Калі адна начальніцкая галава нядаўна абвясьціла, што крызісу ў Беларусі няма, адно ў галовах, спатрэбілася перакласьці сталінскія словы з падобнай нагоды.

• 15:26, 12 сакавік 2016

  Пэнсія і пэніс

  Мужчыны павінны на сябе браць 50% адказнасьці за хатнюю працу. Гэта значыць, памагаць з мыцьцём посуду, праньнем, гатаваньнем абедаў. Пэніс зусім гэтым заняткам не перашкаджае.

• 11:21, 11 сакавік 2016

  Усё для народу

  ...На адным з журналісцкіх сэмінараў галоўны рэдактар якойсьці з абласных «праўдаў» праліў сьлязу па Байкале — маўляў, гіне такі цуд. Я нагадаў пра Нарач. «А што Нарач?! — ускінуўся калега. — Там такі курорт пабудавалі! Усё для народу!»

• 11:24, 10 сакавік 2016

  Ляці туды, ня ведаю — куды

  Але мне карцела адхапіць танны квіток яшчэ куды-небудзь. І за 10 хвілін да канца акцыі я атрымала-такі лафу ў Піцер да сяброў. А тут яны пішуць, што акурат тады самі зьяжджаюць у адпачынак. Ну і як гэта называецца?

• 11:55, 09 сакавік 2016

  Лянівая рака

  Лета. Мама тэстуе новы аквапарк «Дрымлэнд». Вяртаецца незадаволеная.

• 11:32, 08 сакавік 2016

  Сучасны варыянт

  Узгадваецца паэт Віктар Стрыжак, які сканаў каля ліфта, бо ні ў «Юнацтве», ні ў «Мастацкай літаратуры» яму ніхто ня даў апахмяліцца.

• 11:34, 07 сакавік 2016

  Ключ

  Калісь адна каляжанка сьцьвярджала, што сьмерць СССР хаваецца ў пісталеце Дзяржынскага, які захоўваецца ў мэмарыяльным музэі на віленскім Зарэччы.

• 15:12, 06 сакавік 2016

  Бог адзіны

  — Туды толькі палякі ходзяць! — на ўвесь аўтобус, у гутарцы са спадарыняй сталага веку, заявіў малады магілёвец. Пасажыры ўстрывожана сьцішыліся...

• 12:09, 04 сакавік 2016

  Апавяданьне

  Я заўсёды чытаў бацьку свае апавяданьні. Я пісаў заўсёды гісторыі аб нашым мястэчку.

• 12:37, 03 сакавік 2016

  Здрадніца

  Улетку 1937 году камандзір авіяпалка, дзе служыў мой дзед, засьпеў жонку з каханкам. Каханак скочыў у акно, а здрадніца пабегла ў НКВД. Дзе і напісала на мужа данос — маўляў, бачыла ў мужа здымак чалавека, падобнага да Троцкага.

• 16:05, 02 сакавік 2016

  Памагла

  Такім чынам пераступіў ён парог царквы і цяпер кожную нядзелю прыслужвае сьвятару на літургіі.

• 13:21, 01 сакавік 2016

  «Чалавечаскія» беларусы

  А што будзе, калі, напрыклад, Вы закахаліся б у чарнаскурага афрыканца і прывялі яго дахаты? Што Вам сказалі б Вашы бацькі?

• 15:42, 29 люты 2016

  Бацькі і дзеці

  Пасучы кароў, загналі статак напрасткі праз адкаласавалае жыта на сярэдзіну поля, дзе на месцы панскае сядзібы захавалася непрыдатная для ворыва лапіна з добрай травою.

• 15:47, 27 люты 2016

  Аварыйны мост

  На мастку праз рачулку майго дзяцінства стаялі моцныя драўляныя парэнчы. Рабілі пераправу сапёры, даючы напрамак бронетэхніцы падчас вучэньняў.

• 12:34, 26 люты 2016

  Мы ж рускія людзі

  Строгая ахоўніца дысцыплінавана чакае да самай апошняй хвіліны абедзеннага перапынку ў падатковай інспэкцыі. Тлумная грамада наведнікаў запаланіла невялікую пляцоўку першага паверху і нецярпліва чакае адмашкі жанчыны ва ўніформе.

• 11:40, 25 люты 2016

  Чыя радзіма?

  «Дача ў Вязынцы. На радзіме Якуба Коласа». На гэтую абвестку выпадкова натыкаюся на адным з сайтаў.

• 12:05, 24 люты 2016

  Вясна як навяртаньне да Бога

  Сыход зімы — найбольш трапная прыродная мэтафара чалавечага навяртаньня да Творцы.

• 12:08, 23 люты 2016

  рост

  добра, прыгадайце, калі ласка, сваю школьную спартовую залю і тое, як фізрукі строілі нас паводле росту.

• 12:02, 22 люты 2016

  Mein Kampf

  Калі мама выказвае надзею на маё вяртаньне да прафэсіі настаўніка, мне хапае дзьвюх сэкундаў, каб «разагнацца да 100 км за гадзіну»

Загрузіць яшчэ