У Беларусі немагчыма проста прыехаць на месца, спытаць у тубыльцаў напрамак ды ўмомант знайсьці той храм, тую крэпасьць ці той кляштар, дзеля якога пёр 300 кілямэтраў ад Менску. Тут абавязкова будуць прыгоды...
У Нацыянальным мастацкім музэі адкрылася выстава, якая абяцае стаць найбуйнейшай арт-падзеяй за год.
Усяго 300 кілямэтраў ад Менску, і трапляеш зусім у іншую Беларусь. У лясах тут растуць ліяны, паветра цяплейшае на 2–3 градусы, а глеба чырвоная, нібы на Мадагаскары.
На мінулым тыдні былі зьнятыя будаўнічыя полагі з Купалаўскага тэатру. Агаліўся фасад, бачнымі сталі сьцены, пілястры, балясіны і вокны. Час падвесьці вынікі ды высьветліць, ці варта было чапаць нацыянальны набытак.
Кволая беларуская палітыка нараджае меней скандалаў, чым іх віруе ў галіне мастацтва. Не стамляюся паўтараць: увесь «дзьвіж», уся «весялуха» зараз там — у галерэях, сярод куратараў, мастакоў ды фатографаў. Ды й свабоды там болей.
Той, хто аднойчы пабачыць Андрэя Федарэнку, адразу зразумее, што перад ім — пісьменьнік. Сапраўдны.
За 220 кілямэтраў ад Менску знаходзіцца вёска Сынковічы. Побач — Слонім, там 2 гатэлі, у якіх можна пераначаваць. Адзін — «Шчара» — дзяржаўны, савецкі, і ноч там каштуе ад 130 тыс. рублёў, другі, с трохі сьмешнай назвай «Вэнэцыя» — прыватны, з новай мэбляй, і нумарамі за 120 тыс.
Кідайце недакапаную бульбу, не данесеныя ў выбаркамы подпісы, кідайце, кажу, ўсё; бярыце падводу і едзьце ў Менск. Бо выстава Тарасюка ў Музэі сучаснага мастацтва пачне дэмантавацца ў суботу...
