У 1993 годзе зь беларускага Крымінальнага кодэксу выключылі артыкулы, зьвязаныя зь перасьледам за гомасэксуалізм. Але беларускія сэксуальныя меншасьці заўжды дзейнічалі ва ўмовах падпольля.
У сярэдзіне 1990-х гадоў было некалькі спробаў зарэгістраваць у Міністэрстве юстыцыі Беларускую лігу сэксуальнага раўнапраўя “Лямбда”. Беспасьпяхова.
Спрабавалі зладзіць у Менску ў 2000 годзе Міжнародны фэстываль геяў і лесьбіянак, але бальшыню фэстывальных імпрэзаў тады забаранілі. У 2001 годзе ў сталіцы адбыўся першы і адзіны гей-парад.
Раней ладзіліся шматлюдныя вечарыны ў менскім клюбе “Бабілён”. Але з 20 сьнежня 2005 году Беларуская ліга сэксуальнага раўнапраўя “Лямбда” абвясьціла пра спыненьне сваёй дзейнасьці — у сувязі са зьменамі ў Крымінальным кодэксе.
Актыўных дзеяньняў, гучных мерапрыемстваў сэксуальныя меншасьці цяпер ня ладзяць, кажа актывіст беларускага лесьбі-гей руху Сяргей Тарпачоў:
“Мы цяпер працуем над праектамі, што яднаюць моладзь больш такую прасунутую, якія б дапамагалі ўвогуле геям і лесьбіянкам адчуваць сябе добра ў грамадзтве. Каб адпаведна моладзь успрымала гэтых геяў і лесьбіянак як частку сваёй грамадзкасьці, была талерантнай. Выдаем часопіс “Табу”, праводзім шэраг сэмінараў рэгіянальных, рыхтуем да друку брашуру “Геі і лесьбіянкі. Беларускі шлях у сьвет”. Даволі ціхая такая праца”.
Выпускніца Эўрапейскага гуманітарнага ўнівэрсытэту Юлія Міцкевіч працуе над дысэртацыяй пра сэксуальныя меншасьці ў Беларусі. Дасьледчыца гендэрных праблемаў кажа, што ў Беларусі да гей- і лесьбі-меншасьцяў ставяцца так бы мовіць, па-савецку:
Вельмі яскрава стаўленьне да сэксуальных меншасьцяў выявілася ў беларускіх тэлекамэнтатараў “Эўрабачаньня”.
Музычныя крытыкі адзначаюць, што калі б хто-небудзь з эўрапейскіх камэнтатараў дазволіў сабе сказаць тое, што дыктар Беларускага тэлебачаньня Дзяніс Кур’ян казаў пра швэдзкі гурт “The Аrk”, дык распачаўся б міжнародны скандал.
Беларускі дыктар сказаў даслоўна наступнае: “А цяпер крыху экзотыкі! Калі жывеш там, дзе ўвесь час ідзе дождж, чаго толькі ні выдумаеш! Калі сярод вас ёсьць людзі, якія любяць выканаўцаў у пер’і і з голым торсам — тады рыхтуйцеся: тут чатыры выканаўцы, і пол двух вызначыць цяжка... Добра, што песьня доўжыцца толькі тры хвіліны, больш я б ня вытрымаў!”
А пераможцу конкурсу Марыю Шэрыфавіч з Сэрбіі Ціхановіч і Кур’ян называлі то “карэйскім хлопчыкам”, то “трыццацігадовым Гары Потэрам”.
Беларускія геі й лесьбіянкі ня маюць сваёй арганізацыі , 17.05.2007
У сярэдзіне 1990-х гадоў было некалькі спробаў зарэгістраваць у Міністэрстве юстыцыі Беларускую лігу сэксуальнага раўнапраўя “Лямбда”. Беспасьпяхова.
Спрабавалі зладзіць у Менску ў 2000 годзе Міжнародны фэстываль геяў і лесьбіянак, але бальшыню фэстывальных імпрэзаў тады забаранілі. У 2001 годзе ў сталіцы адбыўся першы і адзіны гей-парад.
Раней ладзіліся шматлюдныя вечарыны ў менскім клюбе “Бабілён”. Але з 20 сьнежня 2005 году Беларуская ліга сэксуальнага раўнапраўя “Лямбда” абвясьціла пра спыненьне сваёй дзейнасьці — у сувязі са зьменамі ў Крымінальным кодэксе.
Актыўных дзеяньняў, гучных мерапрыемстваў сэксуальныя меншасьці цяпер ня ладзяць, кажа актывіст беларускага лесьбі-гей руху Сяргей Тарпачоў:
“Мы цяпер працуем над праектамі, што яднаюць моладзь больш такую прасунутую, якія б дапамагалі ўвогуле геям і лесьбіянкам адчуваць сябе добра ў грамадзтве. Каб адпаведна моладзь успрымала гэтых геяў і лесьбіянак як частку сваёй грамадзкасьці, была талерантнай. Выдаем часопіс “Табу”, праводзім шэраг сэмінараў рэгіянальных, рыхтуем да друку брашуру “Геі і лесьбіянкі. Беларускі шлях у сьвет”. Даволі ціхая такая праца”.
Выпускніца Эўрапейскага гуманітарнага ўнівэрсытэту Юлія Міцкевіч працуе над дысэртацыяй пра сэксуальныя меншасьці ў Беларусі. Дасьледчыца гендэрных праблемаў кажа, што ў Беларусі да гей- і лесьбі-меншасьцяў ставяцца так бы мовіць, па-савецку:
“Цярплівага стаўленьня няма. Гамафобія яшчэ вельмі моцная”.
“У Беларусі няма такога паняцьця, што гомасэксуальная супольнасьць зьвязаная, у першую чаргу, з сацыяльнай няроўнасьцю — то бок, гэта людзі, якія дыскрымінуюцца паводле прыкметы сэксуальнасьці. А ў Беларусі да гэтага ставяцца як да разбэшчанага сэксу, да вычварэнства. Адсюль і стаўленьне грамадзтва да гэтага — як да нечага ненарматыўнага. І другі момант — гэта, безумоўна, дзяржаўная ідэалёгія. Цярплівага стаўленьня няма. Гамафобія яшчэ вельмі моцная”.Вельмі яскрава стаўленьне да сэксуальных меншасьцяў выявілася ў беларускіх тэлекамэнтатараў “Эўрабачаньня”.
Музычныя крытыкі адзначаюць, што калі б хто-небудзь з эўрапейскіх камэнтатараў дазволіў сабе сказаць тое, што дыктар Беларускага тэлебачаньня Дзяніс Кур’ян казаў пра швэдзкі гурт “The Аrk”, дык распачаўся б міжнародны скандал.
Беларускі дыктар сказаў даслоўна наступнае: “А цяпер крыху экзотыкі! Калі жывеш там, дзе ўвесь час ідзе дождж, чаго толькі ні выдумаеш! Калі сярод вас ёсьць людзі, якія любяць выканаўцаў у пер’і і з голым торсам — тады рыхтуйцеся: тут чатыры выканаўцы, і пол двух вызначыць цяжка... Добра, што песьня доўжыцца толькі тры хвіліны, больш я б ня вытрымаў!”
А пераможцу конкурсу Марыю Шэрыфавіч з Сэрбіі Ціхановіч і Кур’ян называлі то “карэйскім хлопчыкам”, то “трыццацігадовым Гары Потэрам”.
Беларускія геі й лесьбіянкі ня маюць сваёй арганізацыі , 17.05.2007
