У Касьцюкоўцы пад Гомлем 20 верасьня ўспаміналі 25-гадовага Аляксандра Віхора, які загінуў пасьля затрыманьня. У царкве адправілі памінальную службу, на могілках сваякі і сябры ў саракавы дзень пасьля сьмерці расказалі, якім чалавекам быў Саша.
«У Бога няма выпадковасьцяў... Цяжка назваць людзьмі тых, хто, як зьвяры, чыніў такі зьдзек. Але Бог усё бачыць. Як напісана — „ніводзін волас з галавы не ўпадзе без маёй волі“. Ісус запаведваў любіць ворагаў і прабачаць», — зазначыў сьвятар на набажэнстве.
Маці Сьвятлана падзякавала ўсім людзям, якія сабраліся, каб ушанаваць памяць яе сына. «Ён выпакутаваў сваю сьмерць, ён пакутнік. Ён сёньня ідзе ад нас у Царства Божае. Давайце праводзім Сашу ў апошні шлях. Гэта быў промень сьвятла для нас, ён дарыў толькі радасьць і цяпло, ён хацеў жыць! Ён сёньня з намі, ён рады вас усіх бачыць, ён, яго душа паміж нас. Сашка ўсё бачыць, ён з намі. Нездарма сёньня такі сонечны дзень — такі, якім быў Саша», — казала маці. Прысутныя праводзілі Сашу воплескамі.
Яго сябры расказалі, што гэта быў найлепшы чалавек, добры і верны сябар. Сваякі — што Саша вельмі любіў дзяцей, і яны яго таксама; для пляменьніка ён быў як родны тата, для дзяцей сваякоў — найлепшы сябар.
Са дня сьмерці Сашы прайшло сорак дзён. Але дагэтуль крымінальная справа не распачатая, бо дагэтуль няма вынікаў судова-мэдыцынскай экспэртызы. «Мы самі аднавілі ўсю карціну... Усё па гадзінах і амаль хвілінах. Сьведкі зьвярталіся да нас і расказвалі, як і што было з Сашам... Але мы будзем чакаць, што скажа сьледзтва, і спадзяёмся на справядлівасьць. Там, у Сьледчым камітэце пры размове з намі ўжо, здаецца, не адмаўляюць, што было зьбіцьцё, што ў Сашу пырскалі балёнчыкам. Але як гэта расцаніць? Яны расцэньваюць, што прымяняліся спэцсродкі, і яны мелі права іх прымяняць», — патлумачыў тата Аляксандар.
Маці і бацька Сашы правялі гэтыя сорак дзён у асноўным у сьлязах на магіле сына. «Хай прабачаць мяне ўсе, хто тут ляжыць на могілках... Я тут страшна плакала і крычала... Да маці самае страшнае — пахаваць сваё дзіця», — дадала маці.
