Pryjaždžaje da nas babula. Kaža, što zhubiła telefon niedzie ŭ aharodzie. Ja chutka sabraŭsia, uziaŭ svoj telefon, sieŭ na rovar dy pajechaŭ da jaje.
Voś my aboje staim la hradki z bulbaju, ja nabiraju numar i adrazu čuju hukavuju melodyju. Babula hladzić na mianie dy pytaje:
— Nu ščo, čuješ? De vyn?
Ja pahladzieŭ na jaje i zadumaŭsia: voś što značyć staraść.
Štała trochi sumna…
Jа ž kaliści taksama nie pačuju takoha hučnaha hudka i vibracyi, amal kala nahi.
Nick P.
Šanoŭnyja čytačy, u hetaj rubrycy kožny z vas moža apublikavać svoj tekst, kali zaprapanuje cikavuju temu i ŭkładziecca ŭ 100 słovaŭ. Prysyłajcie svaje prapanovy na adras svaboda@rferl.org
