Увечары 25 чэрвеня на тэлеканале «Россия 1» у чарговым выпуску штотыднёвай перадачы «Весткі тыдня зь Дзьмітрыем Кісялёвым» 5% эфірнага часу было прысьвечана беларускай нобэлеўскай ляўрэатцы Сьвятлане Алексіевіч.
Перадача Кісялёва доўжыцца дзьве гадзіны, зь якіх каля 7 хвілін (пасьля 1 гадзіны і 8 хвілінаў навінаў пра Ўладзімера Пуціна, вайну ў Сырыі, праблемы Ўкраіны і жыцьцё ў так званай «ДНР») вядоўца адвёў на свой маналёг пра Алексіевіч.
«Гэта важна для Расеі, не для Алексіевіч», — расейскі палітоляг Арэшкін пра кісялёўскага «чорта ў шэрсьці»
Кісялёў абапіраецца на інтэрвію, якое Алексіевіч давала журналісту выданьня «Деловой Петербург» Сяргею Гуркіну, але праз тое, што ён паводзіў сябе, «як прапагандыст», забараніла друкаваць гэты тэкст. Інтэрвію ў выніку было апублікаванае са скарачэньнямі на расейскім прапагандысцкім рэсурсе Regnum.
Вядоўца заявіў, што інтэрвію Алексіевіч выклікала «грандыёзны скандал», а праца Гуркіна «бліскучая»: «голымі рукамі ўзяў языка», «паказаў чорта ў шэрсьці».
Падкрэсьліваючы, што Алексіевіч толькі нядаўна «вярнулася з эміграцыі», Кісялёў так ацэньвае ейную кнігу «У вайны не жаночы твар»: агульнае ўражаньне — «беспрасьветнасьць савецкага рэжыму і Расеі». Ён адзначае, што калі Алексіевіч далі Нобэлеўскую прэмію, «мы праз тэлевізію ветліва даслалі свае віншаваньні паводле прынцыпу „на дзень народзінаў не хамяць“, бо ўсё ж „наша, па-руску піша, боль адчувае, жанчына зноў жа“».
Ды Кісялёў заявіў, што Алексіевіч «у межах прыстойнасьці не ўтрымалася», а Нобэлеўская прэмія згуляла зь ёй злы жарт:
«Сьвятлана ўспрыняла ўзнагароду як ахоўную грамату, што яна цяпер сэртыфікаваны заходні інтэлектуал і можа, не саромеючыся ў выразах, выкладаць нутраное стаўленьне да Расеі».
У словах Алексіевіч Кісялёў пачуў шчыры расізм, русафобію, зьнявагу да правоў расейцаў на ўласную мову, культуру і жыцьцё. Як кажа Кісялёў, расейцы, паводле Алексіевіч, — «тупыя мілітарысты, неспалучальныя з Эўропай», што «ня маюць права на спачуваньне», якіх, як і тых, хто пабачыць у іх большае, «можна і трэба забіваць».
Усе гэтыя высновы зробленыя на падставе дыялёгу пра забітага ў 2015 годзе ў Кіеве ўкраінскага прарасейскага журналіста Алеся Бузіну:
Пасьля Кісялёў удакладняе: Алексіевіч усё ж не заклікае да забойстваў наўпрост (як ён казаў за хвіліну да таго), а «заахвочвае забойцаў сваім разуменьнем іхных матываў і поўным неасуджэньнем».
Ён задаецца пытаньнем: «Што калі адказаць ёй узаемнасьцю? Што калі заб’юць Алексіевіч, то я „зразумею матывы“? Дзіка? Так. Але ж сучасная Эўропа, якую так „распранае“ ў сваіх пасажах Алексіевіч, ці не такая?».
Кісялёў абураецца тым, што ніхто з эўрапейскіх палітыкаў не асудзіў «крывавы дзяржаўны пераварот», маючы на ўвазе, верагодна, падзеі Эўрамайдану. Расстрэл пратэстоўцаў супраць Януковіча у час Эўрамайдану неаднаразова асуджаўся эўрапейскімі палітыкамі, але ўцёкі Януковіча ў Расею пасьля таго расстрэлу ў Эўропе ня лічацца «дзяржаўным пераваротам».
Затым Кісялёў сьцьвярджае, што, паводле Алексіевіч, ва Ўкраіне можна «часова скасаваць расейскую мову, каб сцэмэнтаваць нацыю». Алексіевіч сапраўды казала такія словы, але ў кантэксьце забароны навучаньня на расейскай мове: пасьля гэтых словаў, пра што Кісялёў не сказаў, Алексіевіч працягвала: «Калі ласка, размаўляйце па-расейску, але ўсе навучальныя ўстановы будуць, безумоўна, на ўкраінскай», спасылаючыся на тое, што расейцы тое ж рабілі з украінскай і беларускай мовамі ў адукацыі («Калі ў нас беларуская 2 гадзіны на тыдзень, ангельская 4, а астатняе — расейская», — разважала Алексіевіч).
Урэшце Кісялёў задаецца пытаньнем, што рабіць з «такімі, як Алексіевіч». Ён прапануе такіх «зьберагаць, каб дакладна разумець рэальныя стандарты ва ўстаноўках Захаду ў дачыненьні Расеі». Кісялёў кажа, што «Нобэлеўка» на гэтым прыкладзе так дэградавала, што ўяўляе зусім іншыя эталёны, чым ад яе чакаюць«.
Пасьля публікацыі інтэрвію на Regnum з Алексіевіч пажартавалі пракрамлёўскія тэлефонныя пранкеры «Ваван і Лексус»: пісьменьніцы патэлефанавалі, прадставіўшыся міністрам культуры Ўкраіны Яўгенам Нішчуком.
