Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Ніколі ня позна пачынаць займацца фізычнай культурай


Ці зьяўляецца ўзрост абмежавальным фактарам для фізычнай актыўнасьці? Ці можна ў пажылым цi сталым узросьце пачаць займацца фізкультурай, калі на працягу жыцьця вы ёй займаліся?

Згодна з сучаснымі ўяўленьнямі, забесьпячэньне годнага, якаснага жыцьця павінна абавязкова суправаджацца заняткамі фізычнай культурай, прычым пачынаць займацца ня позна ў любым узросьце, у любым стане здароўя, нават калі чалавек вымушаны весьці ляжачы лад жыцьця, напрыклад, пасьля перанесенага мазгавога інсульту.

Той, хто даглядае за такімі хворымі, добра ведае, што ў чалавека, які вядзе вымушаны маларухомы лад жыцьця, часта назіраюцца дэпрэсія, абыякавасьць да жыцьця, павышаецца ўспрымальнасьць да розных інфэкцый, назіраюцца болі ў суставах. Добрай парадай у такім выпадку можа стаць парада займацца пасільнай для хворага чалавека фізычнай актыўнасьцю.

Выпадак з практыкі. Пацыент ва ўзросьце 67 гадоў пасьля перанесенага мазгавога інсульту са значна зьніжанымі магчымасьцямі руху левых рукі і нагі (на мэдычнай мове — значна выражаны левабаковы гэміпарэз) скардзіўся на дрэнны настрой, а сваякі казалі пра яго залішнюю раздражнёнасьць да іх, чаго раней не было, бо хворы вызначаўся мяккім, лагодным характарам. Пры размове з пацыентам мы зьвярнулі ўвагу на тое, што ён скардзіўся, што раней любіў рухацца, хадзіў на рыбалку, даглядаў свой гарод, а зараз «нічога з гэтага ня можа, а ляжыць у ложку як бервяно». Мы параілі пацыенту, сярод іншага, займацца магчымай для яго фізычнай актыўнасьцю — рухаць правымі рукой і нагой, рабіць магчымыя рухі ў канцовінах, якія пацярпелі ад інсульту, а таксама займацца дыхальнай гімнастыкай. Сваякі набылі для яго дзіцячы паветраны шарык, які ён надзімаў тры разы празь пяціхвілінныя інтэрвалы — і гэтак 5 — 6 разоў на дзень. Празь некалькі тыдняў мы заўважылі паляпшэньне эмацыйнага фону, зьнізіліся праявы дэпрэсіі, сам пацыент адзначыў наяўнасьць большай бадзёрасьці і паляпшэньне агульнага стану.

Навуковае абгрунтаваньне нават вельмі невялікай фізычнай актыўнасьці для ляжачага хворага заключаецца ў тым, што паляпшаецца забесьпячэньне кіслародам і патрэбнымі рэчывамі галаўнога мозгу, унутраных органаў, у больш натуральным рэжыме пачынаюць працаваць сардэчна-судзінная і дыхальная сыстэмы.

Практычная парада. Калі вы маеце справу са старым чалавекам або ляжачым хворым, ніколі ня позна для прадухіленьня дэпрэсіі і паляпшэньня агульнага стану пачынаць лёгкія, даступныя, але вельмі неабходныя фізычныя практыкаваньні, напрыклад, дыхальную гімнастыку шляхам надзіманьня дзіцячага паветранага шарыка.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG