Як кіраўніка дзіцячай установы, што да восені 2006 была афіцыйным апекуном гэтай беларускай дзяўчынкі, Ваўчкова разам зь Вікай Мароз Генуэскі суд афіцыйна запрасіў на слуханьні 2 красавіка. Вілейскі інтэрнат да таго ж выступае на судзе пазоўнікам.
У размове са “Свабодай” Мікалай Ваўчкоў сказаў:
Ваўчкоў: “Чаму я не паеду туды? Таму што не павінен растрачваць дзяржаўныя сродкі. Не паеду я на гэты суд! Пісьмова я сказаў пра гэта. Не хачу ні дзяўчынку турбаваць, ні іншых людзей. Лічу, што справа ўжо скончаная і няма чаго далей уздымаць гэта пытаньне”.
Карэспандэнт: “Ці сочыце вы за жыцьцём сваёй былой выхаванкі ў яе новай сям’і?”
Ваўчкоў: “Сам я там ня быў. Што я пра яе ведаю? Ну, ведаю, што жыве яна там, што брат яе там. Пра гэта мне вусна паведамлялі дзяўчаты з сацыяльнай службы і з жодзінскай школы”.
Мікалай Ваўчкоў лічыць, што ўвосень 2006 году ў гісторыі зь Вікай Мароз ён несправядліва апынуўся, так бы мовіць, “крайнім”. Тады італьянскія сужэнцы Джуста-Барначын не хацелі вяртаць Віку Мароз назад у Вілейку і сьцьвярджалі, што ў інтэрнаце ў дачыненьні да дзяўчынкі ўжываўся гвалт.
Паводле Ваўчкова, гэты час застаўся ў мінулым. Цяпер дырэктар інтэрнату адчувае сталую падтрымку з боку супрацоўнікаў Менскага ўпраўленьня адукацыі.
Тым часам адмова пазоўніка ад удзелу ў працэсе можа ўнесьці свае карэктывы ў ход справы. Паводле італьянскіх мэдыяў, абвінавачаньне апынецца ў даволі складанай сытуацыі. На судовай лаве будуць адразу сем абвінавачаных (пяцёра прадстаўнікоў сямейнага кляну Джуста-Барначын, двое сьвятароў), а ў залі — аніводнага прадстаўніка з боку пацярпелых.
