Дар баробари аспирантҳову магистрантҳо, баъзе аз омӯзгорони мактабҳои миёнаи Тоҷикистон низ аз шеваи нави даъват ба артиш (аз маҷлис – ба комиссариати ҳарбӣ) шикоят доранд.
Теъдоди довталабони таҳсил дар донишгоҳҳои Тоҷикистон ба таври чашмрас коҳиш ёфтааст.
Як муҳоҷири ҷавон аз Тоҷикистон дар Русия, дар соатҳои фориғ аз кори сохтмон, машғули барномасозӣ аст. Ӯ то ин дам шабакаеро сохтааст, ки ҳар шахс метавонад, дар он озодона изҳори назар кунад, аксу видео гузорад ва ё баҳс биорояд.
Ҷалолиддини 13-сола, қаҳрамони Душанбе дар бозии шоҳмот, дар муошират бо калонсолону шахсони ношинос хеле шармгин аст, вале ҳангоми бозӣ бо рақибон хунсарду қотеона амал мекунад.
Донишгоҳи Ҳарбии Гвардияи Миллии Қазоқистон ду курсанти тоҷикро пас аз як моҷаро аз донишкада хориҷ кардааст. Донишҷӯёни тоҷик мегӯянд, онҳо аз “дедовшина” ва ё бадрафтории ҳамсабақони қазоқи худ ҷабр диданд, аммо маъмурият онҳоро гунаҳкор шумурда, аз донишгоҳ ронд.
Ба имтиҳон роҳ надоданд. Гуфтанд, ки аввал пули шартномаи донишгоҳро супоред." Дар як ҳафтаи охир бо ин мазмун даҳҳо донишҷӯ аз Кӯлобу Душанбе ба Радиои Озодӣ шикоят карданд.
Рустамҷон Қурбонов, ҷавони 23 солаи тоҷик ҳамарӯза пас аз кор, машғули сохтани нармафзору барномаҳои интернетӣ аст. Ӯ чунин корро на дар дафтари корӣ, балки бо як компиютери оддӣ, дар айвони хурди манзили зисташон анҷом медиҳад.
“Шумоён Эмомалӣ ва Симобонуро аз имрӯз зану шавҳари қонунӣ эълон мекунам.”
Ёфтҳои бештар
