Trashëgimia e shkatërruar e Armenisë Në korrik të vitit 2016, qyteti antik i Anit, tani në lindje të Turqisë, ishte futur në listën e vendeve që janë pjesë e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s. Për armenët, një popull që ende jeton nën hijen e asaj që konsiderohet si “gjenocidi i parë i shekullit 20-të”, që u krye kundër paraardhësve të tyre që jetonin nën Perandorinë Osmane, listimi garanton mbrojtje të një pjese të vogël, por të çmueshme të trashëgimisë së tyre. Por, një vizitë në këtë rajon tregon sot se, jashtë mureve të Anit, ajo çka ka mbetur nga kultura armene në Turqi ndodhet në rrezik nga zhdukja e tërësishme.
Trashëgimia e shkatërruar e Armenisë
5
Mbetjet e Mauzoleut të Fëmijëve Princër të Anit. Para më shumë se një shekulli, në kohën kur Perandoria Osmane filloi të lëkundej, armenët – minoritet i krishterë në Perandorinë Osmane – shiheshin si shtyllë e pestë, dashamirës të të krishterëve në Perandorinë Ruse.
6
Një shenjë e vjetruar që e tregonte një pjesë të Anit si zonë ushtarake. Ana turke e kufirit është demilitarizuar, por disa zona të Anit mbeten të kufizuara.
7
Kanioni që ndan Turqinë dhe Armeninë. Në vitin 1915, pasi autoritetet osmane lëshuan një urdhër që bënte thirrje për “deportimin” e gjithë popullatës armene, një valë e vrasjeve nisi përgjatë gjithë rajonit, që sot shtrihet në lindje të Turqisë.
8
Brenda Anit, pas errësirës, dritat kufitare armene (djathtas) shkëlqejnë pas Kishës së Shën Gregorit të Tigran Honents. Kufiri turko-armen është mbyllur që nga viti 1993, kur Ankaraja shkëputi marrëdhëniet diplomatike me Jerevanin, lidhur me mosmarrëveshjen e Armenisë me Azerbajxhanin për territorin e Nagorno-Karabakhut.
Facebook Forum