په پکتیا کې د څمکنیو وروسته د ډنډ پټان ولسوالۍ قومي مخورو او اوسېدونکو هم په یوه قومي جرګه کې د ښځو ولور څلور سوه زره افغانۍ وټاکه.
قومي مشرانو او د جرګې ګډونوالو د دې ولسوالۍ له اوسېدونکو وغوښتل، چې د دې ځای د خلکو کمزوري اقتصادي حالت ته په کتو دې، په دې پرېکړه عمل وکړي.
د ډنډ پټان ولسوالۍ د ځاځي اباد کلي اوسېدونکي عقل خان مشال راډيو ته وویل، چارواکي او قومي مخور په دې سره موافق شول، چې د لوړ ولور مخه ونیسي.
دی زیاتوي، له دې مخکې به ځوانانو په بهر کې د ولور د پیسو د ګټلو لپاره کلونه-کلونه مساپري کوله.
د عقل خان په خبره اوس مشران په دې موافق شول، چې د پېغلې ولور به څلور لکه، په بنه ورکول يې څلورنیم لکه او د کونډې ولور دوه لکه افغانۍ وي.
د ډنډ پټان د مټواخ کلي اوسېدونکی حاجي ملنګ وايي، دا پرېکړه د قوم مشرانو او ځايي چارواکو په ګډه وکړه او ټولو سیمو ته يې په دې اړه احوال ولیږه.
دی زیاتوي، دا قومي پرېکړه په سوله شوې ده او ټول ورباندې راضي دي، که چا ورڅخه سرغړونه وکړه مجازات او هم به جریمه کېږي.
د ډنډ پټان ولسوالۍ یو چارواکي ملا احسان الله مصطفی وايي، پرېکړه داسې وشوه، چې د ولور پرته نورې اضافي لګښتونه به نه وي.
هغه وویل: "د ماما او کاکا قباه به نه وي، برخې وروړل به نه وي او اوبه او خواړه به هم نه وي او نور ناوړه رواجونه به هم نه وي، سره او سپين زر به نه وي، ډا ټول په ولور کې دي."
ده دا هم وویل، که چا خپله خور، لور یا لمسۍ له دې نرخه پورته ورکړه، څلور لکه افغانۍ به نجلۍ ته ورکول کېږي، پاتې پیسې به يې د حکومت کېږي او قانوني چلند سره به هم مخامخېږي.
له دې قومي پرېکړې مخکې د کوچني اختر په لومړی ورځ د څمکنیو ولسوالۍ قومي مخورو او اوسېدونکو هم د ولور د کمولو پرېکړه کړې وه.
پوښتنه داده چې په هغه قومي پرېکړه څومره عمل شوی، په اړه يې مدني فعال رحمت الله هېوادمل وايي، چې د دوی د مالوماتو له مخې د پرېکړې وروسته شاوخوا لس ځایه د کوژدن شویو نجونو ولور ۵ لکه افغانۍ ټاکل شوی او په پرېکړه عمل شوی دی.
نوموړي وویل: "په څمکنیو ولسوالۍ کې د ولور د کمولو چې کومه پرېکړه شوې وه، د کوچني اختر وروسته کومې کوژدې چې شوي، څومره مالومات چې موږ لرو، پرېکړه عملي شوې، په هره کوژه باندې پنځه لکه ولور تطبیق شوی، نو بیا هم هیله چې دغه موضوع وڅارل شي، تر څو خلک له دې فرصته ګټه واخلي."
سره له دې چې د څمکنیو وروسته د پکتیا په ډنډ پټان ولسوالۍ کې د ولور لپاره د یوې اندازې ټاکل او د نورو غیر ضروري رواجونو د مخنیوي لپاره قومي پرېکړه یو ښه پرمختګ ګڼل کېږي، خو مالومه شي، چې ځايي مسوولان او په خپله قومونه د دې پرېکړو په پلي کېدو کې څومره جدي دي؟
