نبود فُرصت‌های شغلی برای جوانان تحصیل کرده؛ محمد رضوان فارغ رشته حقوق: از بیکاری مجبور شدم در یک رستورانت شاگرد شوم

"نه ماه بیکار ماندم، برای یافتن شغل در رشته خود بسیار تلاش کردم، اما وقتی موفق نشدم، برای شش ماه در یک رستورانت کار کردم."

او می‌گوید در آن رستورانت مهارت آشپزی را آموخت و سپس غرفه‌ای سیار برای فروش "چکن بریانی" در کارته‌ نو شهر کابل به‌ راه انداخت و حالا با تکیه بر دست ‌پخت خودش درآمد کسب می‌کند.

محمد رضوان می‌ افزاید که در کنار بریانی، چند نوع غذای دیگر نیز به مشتریان عرضه می‌کند:

"از ساعت ۷ صبح تا ۹ شب فعالیت دارم، در سرک نو، کارته نو، مردم حتی از جا های دور مثل لوگر و جلال‌آباد می‌آیند."

بریانی، پلو تند است که از غذاهای محبوب در هند و پاکستان به شمار می‌رود، اما حالا در افغانستان نیز علاقمندان بسیاری پیدا کرده، این غذا معمولاً با مرغ "چکن" پخته می‌شود، و از همین ‌رو به آن چکن بریانی می‌گویند.
محمد رضوان می‌گوید که در حال حاضر از کارش راضی است؛ زیرا هم از بیکاری نجات یافته و هم درآمدی دارد که می ‌تواند نیازهایش را تأمین کرده و به خانواده‌اش کمک کند:

"در روز ششصد، هفتصد، پنجصد، گاهی سه‌صد، دوصد، یا حتی هزار و یک‌ ونیم هزار افغانی برایم می‌ماند. الحمدالله، شکر خدا کارم خوب است."

محمد رضوان ۲۵ ساله، مجرد است و همراه با پدر، مادر، شش برادر و دو خواهرش زندگی می‌کند.
او برای جوانانی که با بیکاری دست ‌و پنجه نرم می‌کنند و به‌ دنبال آغاز یک راه تازه هستند، پیامی دارد:

"بیکار نشستن بسیار بد است. اگر می‌خواهید آشپزی یاد بگیرید، من در خدمت‌تان هستم. فقط برایم دعا کنید، من چیزی بیشتر از آن نمی‌خواهم."

قابل یادآوری است که پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، میزان بیکاری به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است، بسیاری از جوانان تحصیل‌کرده اکنون سرگردان‌ اند و برای یافتن شغل با دشواری ‌های فراوان روبرو هستند.
در ماه‌های اخیر، کاهش نیرو در نهادهای دولتی از سوی حکومت طالبان، از طریق اعمال تنقیصات، باعث شده است که شماری از کارمندان پیشین نیز از وظایف‌شان برکنار شوند.

در نتیجه، نبود فُرصت‌های شغلی، شمار زیادی از جوانان افغان را وادار کرده تا از طریق مسیرهای غیرقانونی و پرخطر، راه مهاجرت را در پیش گیرند، مهاجرتی که در بسیاری از موارد با خطر بازداشت، اخراج و مشکلات جدی در کشورهای مقصد به همراه است.