در بازار لیسهٔ مریم کابل، جای که برعلاوهٔ فروشگاه‌های بزرگ ، دست‌فروشان کنار جاده نیز مشتری‌های ویژهٔ خود را دارند، کار چوری فروش ها نیز توام با برخی مشکلات ادامه یافته است.
زنان چوری فروش هر روز با صندوق‌های پر از چوری های رنگارنگ مختلف در گوشه ء می‌نشینند و به گفتهٔ خود شان از همین راه خرچ خانه و خانواده خود را تامین می کنند.
اما برخی از آن‌ها ادعا می‌کنند که در سال‌های اخیر نیروهای طالبان مانع کار شان شده و در برابر فروش چوری های شان مزاحمت می کنند.
افغان‌گل، که از سه دهه به اینسو در شهر کابل مصروف فروش چوری است در مورد عواید روزانه خود به رادیو آزادی می‌گوید:
«سی سال میشود در همین کار هستم یک سه صد چهارصد میشود، قبلا هم همین غربی ما بود حال هم همین است، قبلا هم یک چهارصد پنج‌صد می‌شد، خودم کار می‌کنم آن‌ها {طالبان} می‌آیند که جمع کنید جمع می‌کنیم آن‌ها که می‌رود دوباره هموار می‌کنیم.»
نسیمه، از دیگر چوری فروشان در ولایت جوزجان است که سالهاست به دختران و زنان چوری می فروشد و می‌پوشاند و از این طریق عاید به دست می‌آورد.
او هرچند از کارش نسبتا راضی است، اما می‌گوید، مجبور است با رعایت حجاب اسلامی که طالبان بررعایت آن تاکید می کنند به کارش روی جاده بپردازد:
«دوازه سال میشود که چوری فروشی می‌کنم، قبلا هم خوب بود حال هم خوب است، برای ما می‌گویند، ماسک بزنید و حجاب کنید.»
یکی از چوری فروش‌ها: حالا از فایده اش کرده زیان آن بیشتر است طالبان به کار ما گدودی می اندازند
نعمت الله بارکزی سخنگوی شاروالی طالبان در کابل نخواست به پرسش های رادیو آزادی در رابطه به ایجاد ممانعت ها در برابر کار زنان چوری فروش پاسخ بدهد.
بازار چوری فروش ها در شهر جلال‌آباد مرکز ولایت ننگرهار نیز گرم است.
آغاز یک روز کاری دیگر برای چوری فروشان زن در این شهر است، اما برخی از آن‌ها نیز خاطرهٔ خوشی از طرزبرخورد نیروهای طالبان ندارند.
مرجان صبری‌گل که هردو تنها نان آور خانه اند به رادیو آزادی می‌گویند، نیروهای طالبان اکثرا آن‌ها را اجازهٔ کار نمی‌دهند که سبب افزایش مشکلات اقتصادی آن‌ها شده است:
«در خانهٔ من کسی دیگر نیست که کار کند، شوهرم وفات شده و ده‌سال میشود که من چوری فروشی می‌کنم، قبلا کار ما بسیار خوب بود، اما حال که کارمندان امارت اسلامی که می‌آیند وسایل ما را هرطرف پرتاپ می‌کنند و ما را تهدید می‌کنند از خاطر آن‌ها هم وضعیت کار ما خراب شده است.»
«از زمانی که عروسی کردیم مصروف چوری فروشی هستم، تاوان اش نسبت به عاید بیشتر است، یکی این که از خانه و فرزندان خود دور هستم و دیگر کارمندان امارت اسلامی در کار ما گدودی جور می‌کنند از دست آن‌ها بسیار به عذاب هستیم.»
حکومت طالبان از زمان حاکمیت شان دربیش از سه سال گذشته محدودیت‌های زیادی بر زنان وضع کرده که عمده‌ترین آن در بخش آموزش و کار زنان است.
از سوی هم برخی از زنان و دختران در شهر کابل که علاقه‌مند پوشیدن چوری اند می‌گویند در سال‌های اخیر حضور چوری فروشان زن در مناطق مسکونی و جاهای تفریحی نیز کمرنگ شده‌است.
زهرا و سپوژمی دو باشنده شهر کابل در این مورد به رادیو آزادی می‌گویند:
« در سابق‌ها چوری فروشان در گوچه‌ها گشت و گذار می‌کردند و به دختران و زنان چوری می‌پوشانیدن اما فعلا در گوچه‌ها گشت و گذار نمی‌کنند و به خانه‌های مردم نمی‌روند.»
«در هر منطقهٔ که میرفتی هشت یا ده نفر چوری فروشان بودند مثلا من تنها از یک پارک را برای تان می‌گوید، که چوری فروشان می‌بودند و سبد چوری را پیش‌روی شان می‌گذاشتند و برای دختران چوری می‌پوشاندن خودم شاهد بودیم، اما حال در این مناطق دیده نمی‌شوند.»
چوری یکی از زیورات محبوب دستی است که استفادهٔ زیادی بین دختران و زنان دارد.
بسیاری زنان هنگام رفتن به مهمانی‌ها و محافل عروسی با لباس‌های محلی علاقمند پوشیدن چوری اند.
این چوری ها به رنگ های مختلف و بیشتر از شیشه و پلاستیک ساخته می شوند.
برعلاوهٔ افغانستان، هند و پاکستان نیز از جمله‌کشورهای اند که زنان علاقهٔ خاضی به پوشیدن چوری دارند و کشور هند از تولید کنندگان اصلی این زیور محبوب زنان است.
