زنان بی سرپرست و خانواده های نظامیان پیشین می گویند که در نزدیک به سه سال گذشته که طالبان به قدرت برگشته اند با مشکلات اقتصادی روبرو شده اند و نان برای خوردن ندارند.
مروه ۲۶ ساله می گوید که بیوه یک عضو نیروی امنیتی جمهوری مخلوع افغانستان است. شوهرش حدود چهار سال پیش در جنگ با طالبان در ولایت فراه در غرب افغانستان کشته شد و مسئولیت سنگین تامین مخارج خانواده چهار نفره به دوش او افتاد.
او به رادیو آزادی می گوید که زندگی اش به سختی سپری می شود:
"وقتی که حکومت سقوط کرد و خانه نشین شدم زندگی ما مثل شب تاریک شد و بخدا قسم که نان خشک را برای اولاد های خود برابر کرده نمی توانم، سه تا بچه و یک تا دختر دارم هر شب گرسنه می خوابند و یا هم نان خشک برای شان می دهم، از دلم خدا خبر است کاش کسی می بود حداقل نان خشک برای ما برابر می کرد، مکتب رفتن بچه هایم یک مشکل است کتاب و کتابچه برای شان خریده نمی توانم اگر مکتب بدهند خوب اگر ندهند هر وقت گریه می کنند که کتاب برای شان بخرم کتابچه برای شان بگیرم."
این مشکل در ولایت های غربی و جنوب غربی افغانستان گسترده است.
فاطمه زن ۳۲ ساله هم می گوید که شوهرش یک نظامی بود و بیش از سه سال قبل در جنگ با طالبان کشته شد.
اکنون او با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کند و می گوید که هیچ کسی با او و خانواده اش کمک نکرده است.
"شوهرم در آن دولت در نظام بود او هم شهید شد و بعد از آن بالای من خیلی مشکلات آمد. حکومت که سقوط کرد مصارف خانه برگردنم ماند، من چهار دختر و سه پسر دارم. آنان قد و نیم قد هستند. با مشکلات زیاد مواجه هستیم، در خانه به عید هیچ چیزی نداشتیم، یتیم هایم لباس و بوت نداشتند هیچ چیز نداشتیم."
ملل متحد می گوید که بیش از ۲۰ میلیون نفر در افغانستان به کمک بشردوستانه ضرورت دارند. به اساس گزارش ها، در خانواده هایی که سرپرستان شان زن هستند، شدت فقر و گرسنگی به تقریبا صد در صد می رسد. آمار دقیقی در مورد بیوه های نظامیان جمهوری مخلوع افغانستان موجود نیست. اما در مجموع برخی از گزارش ها رقم بیوه ها در افغانستان را دو میلیون تخمین می کنند.
این در حالی است که چند میلیون کودک در افغانستان زیر حاکمیت طالبان به سوء تغذیه دچار هستند.
در جمهوری مخلوع افغانستان وزارت شهدا و معلولین، برای هر خانواده بازمانده نیروهای امنیتی افغان، سالانه از صد هزار افغانی تا سیصد هزار افغانی حقوق می دادند.
اما شماری از وارثین نظامیان سابق به رادیو آزادی گفته اند که طالبان حقوق بازمانده گان خانواده های نظامیان پیشین را سالانه به شصت هزار افغانی کاهش داده است و نیز به موقع پرداخت نمی گردد.
برخی ها هم گفته اند که اداره شهدا و معلولین طالبان حقوق شماری از وارثین نظامیان سابق را هیچ پرداخت نمیکند و نیز حقوق آنان را به کلی قطع کرده است.
خواستیم در این مورد نظر مسئولان محلی طالبان را نیز بپرسیم اما آنان تا تهیه این گزارش به پرسش های رادیو آزادی پاسخ ندادند.
مقام های محلی طالبان در گذشته به رادیو آزادی گفته بودند که به شمول بازماندگان جنگجویان خود شان ، به خانواده های بازمانده های نیروهای امنیتی نظام سابق نیز حقوق می دهند.
اما زنان بی پرست محلی به رادیو آزادی گفتند که هنوز هیچ کمک دریافت نکرده اند.
یک فعال حقوق زن که نمی خواهد به دلیل مشکلات امنیتی نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی می گوید که زنان بی سرپرست به خصوص بازماندگان نظامیان پیشین که نان آوران شان را در جنگ های گذشته از دست داده اند و با خطر گرسنگی روبرو هستند ،بیشتر از هر زمانی دیگری به کمک های بشردوستانه نیاز فوری دارند:
"در افغانستان تمامی مردم فعلا به کمک نیاز دارند، اما بیشترین قشر که آسیب دیده و بیشترین کمکی که نیاز دارند زنان افغانستان است. نهادهای مددرسان باید در این زمینه توجه جدی داشته باشد."
