شماری از زنان که سواد خواندن و نوشتن ندارند می‌گویند، مادران آموزش دیده می‌توانند فرزندان‌شان را به گونۀ بهتر پرورش دهند و به همین دلیل آنان از حکومت طالبان می‌خواهند که دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها را بروی دختران باز کنند.
حذیقه که ۳۷ ساله و ساکن شهر کابل است، می‌گوید، از این که سواد ندارد، نمی‌تواند با فرزندان خود در بخش آموزش کمک کند.
او بی‌سوادی را به چشم بسته تشبیه می‌کند که به گفتۀ او فرد چشم بسته نه خودش دیده می‌تواند و نه به دیگران رهنمایی کرده می‌تواند.
حذیقه به رادیو آزادی گفت، امیدوار است که دروازه‌های تمام مکاتب بروی دختران بالاتر ازصنف ششم باز شود:
"من که درس نخواندم، نمی‌توانم با فرزندان خود در قسمت درس کمک کنم، به کتاب می‌بینم، اما نمی‌دانم که این چه است و حتی خط را نمی‌شناسم، چه رسد به این که همرایشان کمک کنم، خدا کند که دروازه‌های مکاتب باز شود."
نازدانه، یکی از باشندگان پروان هم که ۶۲ سال عمردارد، روایت مشابهی دارد:
"من بی‌سواد بودم، فرزندان خود را رسانده نتوانستم، به بسیار مشکلات گرفتار شدم، به بسیار سختی بزرگ‌شان کردم، اگر درس می‌خواندم و با کودکان‌ام کمک می‌کردم، بسیار مشکلات‌شان حل می‌شد، ما از طالبان تقاضا داریم که مکاتب را بروی دختران باز کند که کودکان ما درس بخوانند و آنها را برسانند."
شماری از فعالان بخش آموزش هم می‌گویند که بنیاد یک خانوادۀ خوب از سوی مادر با سواد خانه گذاشته می‌شود و به باور آنها، اگر زنان یک جامعه بی‌سواد باشند، فرزندان‌شان هم آیندۀ خوبی نخواهند داشت.
زرگی مالیار، مسئول کمیتۀ رسانه‌ای کمپاین ملی آموزش دختران به رادیو آزادی گفت:
"زن یک بخش مهم و نیم پیکر از جامعه است، فعالیت‌شان در جامعه بسیار ضرور است، اگر نباشند آن جامعه معیوب است، زمانی که یک جامعه معیوب باشد، آیندۀ فرزندان آن هم سالم نیست، بنیاد و اساس یک خانوادۀ سالم به یک مادر وابسته است، اگر مادر با سواد باشد طبیعی است که فرزندان سالم را پرورش می‌دهد."
ملیار هم از حکومت طالبان می‌خواهد که دروازه‌های مکاتب بالاتر از صنف ششم و پوهنتون‌ها را به روی دختران باز کند.
این درحالیست که به تازگی وزیر خارجۀ اندونیزیا در دیدار با توماس نیکلاسن، نمایندۀ ویژۀ اتحادیه اروپا برای افغانستان در بروکسل در بارۀ آموزش دختران در افغانستان گفتگو کرده است.
وزیر خارجۀ اندونیزیا و توماس نیکلاسن، هر دو به روز پنج‌شنبۀ هفتۀ گذشته در صفحات ایکس خود نوشته اند که در این دیدار در بارۀ برخی مسایل مهم از جمله آموزش زنان در افغانستان گفتگو کردند.
بیش از ۸۷۰ روز می‌شود که حکومت طالبان دروازه‌های مکاتب را بروی دختران بالاتر از صنف ششم بسته اند.
به همین گونه بیش از ۴۰۰ روز شده است که بر رفتن دختران به پوهنتون‌ها محدودیت وضع شده است.
با آن که محدودیت‌های وضع شدۀ طالبان بر زنان و دختران از جمله تحصیل و آموزش آنان به سطح ملی و بین المللی محکوم شده است و سازمان‌های بین‌المللی در این مدت بارها از طالبان خواسته اند که دروازه‌های آموزش و تحصیل را بروی دختران باز کنند، اما طالبان تا هنوز هیچ اقدامی برای رفع این محدودیت‌ها انجام نداده اند.
