موسسۀ راه قلم که آقای ویسا بنیانگذار آن است، در صفحۀ ایکس، تویتر قبلی، نوشته است که آقای ویسا پس از سپری کردن ۲۱۵ روز در بند طالبان، امروز پنجشنبه رها شد.
عطاالله ویسا، برادر مطیع الله ویسا لحظاتی پس از رهایی او نیز در یک پیام صوتی به رادیو آزادی رهایی آقای ویسا را تائید کرد و گفت:
"مطیع الله پس از سپری کردن هفت ماه زندان رها شد. چیزی بیشتر از این نیست که با رسانه ها شریک سازم، اما او از بند رها شده است. محکمه به اساس ادعا های نادرست، مطیع الله ویسا را به هفت ماه حبس تنفیظی محکوم کرده بود. محکمه به طور خاص عدالت را رعایت نکرده بود"
مطیع الله ویسا کمپاینی را برخلاف ممنوعیت آموزش دختران از سوی طالبان به راه انداخته بود و همچنان در سالهای گذشته نیز برای ده ها کودک افغانستان زمینۀ آموزش را در نقاط دوردست مساعد کرده بود.
او در اواخر ماه مارچ امسال در کابل دستگیر شد.
طالبان ویسا را به "فعالیتهای خودسرانه" متهم کرده و ادعا کرده بودند که او "فعالیتهای ضد نظام" را انجا میداد.
طالبان تا حال در رابطه به رهایی آقای ویسا چیزی نگفته اند.
شماری از فعالان حقوق بشر به رهایی آقای ویسا واکنش نشان داده و از آن استقبال کرده اند.
ریچارد بینیت، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان در صفحۀ ایکس، که قبلاً تویتر نامیده میشد از رهایی ویسا استقبال کرده و خواستار رهایی فوری دیگر فعالانی نیز شده که هنوز در بند طالبان استند.
بینیت در این تویت از فعالانی چون ژولیا پارسی، ندا پروانی و رسول عابدی نام برده است.
سمیرا حمیدی، کمپاینر بخش افغانستان سازمان عفو بین الملل نیز با استقبال از رهایی مطیع الله ویسا نوشته است که از مدت زمان طولانی منتظر این خبر بود.
خانم حمیدی نیز خواستار رهایی دیگر فعالانی شده که به گفتۀ او به طور غیر قانونی در زندانهای طالبان بندی اند.
چند روز پیش از این طالبان ، مرتضی بهبودی خبرنگار فرانسوی- افغان تبار را نیز از بند رها کردند.
بهبودی در یک نشست خبری در فرانسه گفت که در زندانهای طالبان شکنجه شده است:
"من حس میکردم که اختطاف شده ام زیرا آنجا هیچ نوع عدالتی وجود نداشت. کاملاً بی سرنوشت، در یک اتاق دو یا سه متر مربع با یازده یا دوازده تن دیگر زندانی بودم. گاهی با اعضای گروه داعش و گاهی هم با دیگر افراد. مرا خیلی اذیت کردند. به من میگفتند که تو همان پست تلویزیون هستی. در لت و کوب من همیشه دست باز داشتند".
طالبان پس از برگشت به قدرت در سال ۲۰۲۱ فضا را برای فعالیت فعالان مدنی و رسانه یی تنگ ساخته اند.
همچنان دختران بالاتر از صنف شش از رفتن به مکتب و پوهنتون منع شده اند.
این محدودیت ها سبب تظاهرات گستردۀ زنان و انتقادهای تند فعالان حقوق بشر در بیشتر از دو سال گذشته شده است.
