جنبش اعتراضی زنان تخار امروز یکشنبه در یک تجمع اعتراضی در یک مکان سربسته از جامعۀ جهانی خواسته که برای جلوگیری از بازداشت فعالان توسط حکومت طالبان اقدامات عملی را روی دست گیرد.
اعضای این جنبش در قطعنامه‌شان که همزمان با یک سالگی فعالیت این جنبش صادر کردند، همچنان از جامعۀ جهانی خواست که سیاست‌های طالبان در قبال زنان افغان را به عنوان "آپارتاید جنسیتی" به رسمیت بشناسد.
پریسا مبارز، عضو جنبش اعتراضی زنان تخار به رادیو آزادی گفت که آنان همچنان خواستار رهایی زنان معترض در بند حکومت طالبان هستند:
"برنامه امروز ما در ارتباط در بند بودن زنان معترض و فعالان حقوق زن بود ما خواستار آزادی آنان و به رسمیت شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان هستیم."
بیش از یک ماه از بازداشت نداپروانی، یک تن از زنان معترض، همسر و پسرش و ۱۸ روز از بازداشت ژولیا پارسی، یکی دیگر از زنان معترض و پسرش می‌گذرد.
شماری از فعالان حقوق زنان می‌گویند که تا به حال از سرنوشت این زنان معترض و اعضای خانواده‌شان خبری در دست نیست و آنان نگران وضعیت این زنان معترض هستند.
به گفتۀ آنان، تا اکنون به نزدیکان و خانواده‌های این زنان زندانی هم در بارۀ موقعیت نگهداری آنها اطلاعی داده نشده است.
مونسه مبارز، یکی از فعالان حقوق زنان به رادیو آزادی گفت:
"تا اکنون هیچ اطلاع و هیچ پیشرفتی وجود ندارد که آیا به خدمات صحی، وکیل و خدماتی حقوقی دسترسی دارند یا خیر؟ نگرانی ما در مورد ژولیا بیشتر است حتا مکان بازداشتش مشخص نیست."
مقام‌های حکومت طالبان تا به حال در پیوند به ادعای بازداشت ندا پروانی و ژولیا پارسی واکنش نشان نداده اند.
از عبدالمتین قانع، سخنگوی وزارت داخلۀ حکومت طالبان هم در این باره پرسیدیم، اما او تا زمان نشر گزارش به سوالات ما پاسخ نداند.
این در حالی است که تحصن تمنا زریاب پریانی و برخی دیگر فعالان حقوق زن در جرمنی وارد شانزدهمین روزش شد.
زرمینه پریانی خواهر تمنا زریاب پریانی در صحبت با رادیو آزادی می‌گوید که جهان زنان افغانستان را به فراموشی سپرده و به دلیل وقایع دیگر جهان موضوع وضعیت زنان در افغانستان مورد تمرکز نیست:
"جامعه در جریان دو سال باید کاری برای زنان افغان می‌کرد که انجام ندادند، به عنوان آخرین راه از طریق تحصن مبارزه می‌کنیم. این مبارزه در برابر خاموشی سازمان‌های حقوق بشری است."
طالبان پس از آنکه در سال ۲۰۲۱ به قدرت رسیدند، زنان را از آموزش، کار، فعالیت‌های اجتماعی و سفرهای طولانی بدون محرم نیز منع کردند.
در جریان دو سال حاکمیت طالبان، شماری زیادی از فعالان حقوق زن، حقوق بشر، استادان پوهنتون و خبرنگاران بازداشت شدند و شماری آنها در بازداشت طالبان بسر می‌برند.
در حال حاضر در کنار خانم پروانی و خانم پارسی، مرتضی بهبودی خبرنگار، رسول پارسی استاد پوهنتون، مطیع الله ویسا فعال آموزش نیز در بند طالبان بسر می‌برند.
هرچند بازداشت این افراد واکنش‌های زیادی را در پی داشته است، اما حکومت طالبان تا به حال به درخواست‌ها برای رهایی آنان پاسخ مثبت نداده و حتا بازداشت برخی از آنان را تأیید یا رد نکرده است.
