شماری از فعالان حقوق زن در جرمنی که به هدف به رسمیت شناختن آنچه که آنان "آپارتاید جنسیتی" در افغانستان عنوان می‌کنند، اعتراضات‌شان را از سر گرفته اند.
آنان که پیش از این هم اعتصاب غذایی دوازده روزه کرده بودند، می‌گویند، به خواست‌هایشان رسیدگی نشده است.
تمنا زریاب پریانی، یکی از این فعالان که رهبری این اعتراض را به عهده دارد و از چهار روز بدینسو در شهر کلن جرمنی خیمۀ تحصن بر پا کرده، روز دوشنبه به رادیو آزادی گفت، خواسته‌هایشان در کنار به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان، منع حمایت‌های مالی و سیاسی از طالبان و رهایی زندانیان است.
بانو پریانی افزود که این خواست‌ها را یکبار دیگر به تازگی با نمایندۀ وزارت خارجۀ جرمنی در یک جلسۀ آنلاین مطرح کرده اند:
"هنوز کار بخصوصی صورت نگرفته که برای ما قناعت بخش باشد؛ اعتراض ما به شکل نامحدود ادامه دارد، مردم عام به ما پیوسته اند، اما به شکلی نیست متاسفانه که در اعتصاب غذایی بود، اما گروه‌های که قبلاً با ما بودند حالا هم با هم یکجا این اعتراض را پیش می‌بریم."
بانو پریانی و همکارانش پیش از این اعتصاب غذایی دوازده روزه شان به این هدف را به تاریخ 12 سپتامبر پایان داده بود.
او پیش از این گفته بود که در دیدارهایش با نمایندگان دولت جرمنی، امریکا و سازمان ملل متحد پیام زنان افغان را به وضوح به آنان رسانیده اما تا هنوز پاسخ روشنی دریافت نکرده است.
در این حال صدیقه مشتاق، از فعالان حقوق زنان ادامۀ اعتراضات زنان افغان در خارج از افغانستان را سودمند می‌داند، اما می‌گوید، نتایج آن ممکن در درازمدت بر تغییر وضعیت زنان در افغانستان اثر گذار باشد.
او به رادیو آزادی گفت:
"زنانی که بیرون از افغانستان هستند به اعتراضات و اعتصابات‌شان ادامه می‌دهند، اما این که شرایط زنان افغانستان در نتیجۀ آن چقدر تغییر بکند، نباید زیاد خوش‌بین بود چون فعلاً در سیاست و میزهای گفت‌وگوهای جامعۀ جهانی چیزی به نام این که بخواهند در مورد افغانستان تصمیم قطعی گرفته شود وجود ندارد."
این در حالی است که رینا امیری، نمایندۀ ویژۀ ایالات متحدۀ امریکا در امور حقوق بشر، زنان و دختران افغانستان به روز شنبه گفت، طالبان نمی‌توانند ادعا کنند که زندگی برای افغان‌ها بهتر شده است، در حالی که به گفتۀ او، نیمی از جمعیت در حال حذف شدن است و فرهنگ ترس و سرکوب در آنجا حاکم است.
او از حکومت طالبان خواست تا فوراً ژولیا پارسی و ندا پروانی، دو تن از زنان معترض و دیگر افرادی را که به گفتۀ او با بی‌عدالتی مشابه روبه‌رو هستند، از بند آزاد کند.
ژولیا پارسی و پسرش به تاریخ ۲۷ سپتامبر و ندا پروانی، شوهر و پسرش به تاریخ ۱۹ سپتامبر بازداشت شدند.
طالبان از زمان به قدرت رسیدن‌شان تا کنون در کنار آن که به خواست‌های زنان معترض پاسخ نداده اند، آن را سرکوب و اعتراضات‌شان را ممنوع ساخته اند.
حکومت طالبان مدعی است که حقوق زنان در افغانستان در چهارچوب شریعت اسلام تأمین است.
اما طالبان خلاف موضع دیگر کشورهای اسلامی و سازمان همکاری اسلامی به دختران بالاتر از صنف ششم اجازۀ رفتن به مکتب و پوهنتون را نمی‌دهند و کار زنان و دختران را در بسیاری اداره‌های دولتی و تمامی اداره‌های غیردولتی منع کرده اند.
همچنان زنان اجازۀ کار در آرایشگاه‌ها و رفتن به پارک‌های تفریحی، ورزشگاه‌ها، حمام‌های زنانه و سفر بدون محرم در مسیرهای طولانی را ندارند.
