صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) می‌گوید، تنها ۶۳ درصد کودکان در افغانستان شانس تغذیه با شیر مادر را در ۶ ماه اول زندگیشان دارند.
یونیسف روند شیردهی مادران به کودکان نوزاد را مهم عنوان کرده است.
فیرونیکا هوسیر، متخصص روابط یونیسف در بخشی از گزارش ویدیویی که این سازمان در حساب توییتری خود نشر کرده، چنین گفته است:
"نوزاد باید در شش ماه نخست بعد از تولد تنها با شیر مادر تغذیه شود و بعد از آن تا دو ساله‌گی با غذاهای مکمل تغذیه شود، اما آیا می‌دانید که در افغانستان تنها ۶۳ درصد نوزادان برای شش ماه نخست با شیر مادر تغذیه می‌شوند؟"
یونیسف درحالی از محروم بودن ۳۷ درصد کودکان افغان از شیر مادر در ۶ ماه نخست زندگیشان ابراز نگرانی کرده که سازمان جهانی صحت (دبلیو اچ او) اول آگست را آغاز هفتۀ شیردهی اعلان کرده است.
این سازمان در حساب توییتری خود نوشته که در سطح جهان بیش از نیم میلیارد زن شاغل در قوانین ملی از حمایت‌های ضروری در زمان بارداری برخوردار نیستند و کمتر از نیمی از نوزادان زیر سن ۶ ماه به گونۀ انحصاری با شیر مادر تغذیه می‌شوند.
این درحالیست که زنان در افغانستان پس از حکومیت دوبارۀ طالبان، از رفتن به درس و کار در بسیاری از اداره‌های دولتی و تمام ادارات غیردولتی ملی و بین المللی منع و خانه نشین شده اند، اما موسسۀ بین‌المللی اولویت‌های فوری در گزارش تازۀ خود گفته که مادران در افغانستان بنابر دلایل مختلف از جمله جنگ، فقر و رسوم ناپسند نمی‌توانند شیردهی را ادامه دهند.
در گزارش این موسسه آمده که بیش از نیم کودکان در افغانستان در شش ماه نخست زندگیشان از تغذیه با شیر مادر محروم هستند.
در همین حال داکتر نجلا، یک تن از کارمندان سازمان جهانی غذا، در کلیپ تصویری که در حساب توییتری این سازمان نشر شده، شیر مادر را برای نوزاد مساوی با واکسین خوانده است.
این داکتر همچنان در بخشی از صحبت خود گفته است:
"شیردهی یک پروسۀ مهم است که باید هر مادر این را بفهمد بخاطری که شیر مادر یک شیری است که همیشه آماده است، ارزان است، یک عاطفی مادری بین مادر و طفل ایجاد می‌کند و همچنان مقاومت عمومی طفل را بلند می‌برد، خود این واکسین است بخصوص مادرانی که اینجا ولادت می‌کنند می‌گویم که باید فله را برایش بدهند که خود او واکسین است در کنار این‌که اینجا واکسین می‌گیرد او را حتما باید بگیرد."
پیش از این اما مادران زیادی به رادیو آزادی گفته بودند که به دلیل فقر و ناداری نمی‌توانند به کودکان‌شان شیر بدهند و به همین دلیل کودکان‌شان به سوتغذیۀ شدید و بیماری‌های دیگر مبتلا شده اند.
