هیدر بار معاون بخش حقوق زنان دیدبان حقوق بشر، در واکنش به بسته شدن آرایشگاه‌های زنانه توسط حکومت طالبان در افغانستان گفت، این موضوع فقط کوتاه کردن مو و ناخن نیست، بلکه ۶۰ هزار زن شغل خود را از دست می‌دهند و این تنها جاهای برای حمایت از زنان در جامعه بود که آن را نیز از دست دادند.
هیدر بار این سخنان را روز چهارشنبه در توییترش بیان کرده است.
وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان روز سه شنبه سوم اسد را روز بستن تمامی آرایشگاه‌های زنانه تعیین کرده بود.
سازمان ملل متحد گفته که بسته شدن آرایشگاه‌های زنانه تأثیر منفی بر اقتصاد زنان خواهد داشت.
فرحان حق معاون سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد در یک کنفرانس خبری از حکومت طالبان خواست که تصمیم بسته شدن آرایشگاه‌های زنانه را پس بگیرند: "سرمنشی سازمان ملل متحد از تلاش‌های مأموریت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) که از مقامات فعلی خواسته است تا تصمیم بسته شدن آرایشگاه‌ها را لغو کنند، سپاس‌گزار است. یوناما گفته است این امر بر وضعیت اقتصادی زنان و حقوق زنان تأثیر منفی خواهد گذاشت، این کار در تضاد با حمایت از زنان کارآفرین است و تلاش می‌کنیم این محدودیت‌ها را برطرف کنیم."
این در حالی است که زنان آرایشگر در افغانستان می‌گویند با از دست دادن این کار حیران اند که چه کنند. به‌گفته آن‌ها بیشتر‌شان سرپرستان خانواده‌های‌شان هستند.
مریم باشنده کابل و یکی از آرایش‌گران می‌گوید مسئولیت شش کودک و شوهر بیمارش را دارد، اما اکنون حیران است که برای پیدا کردن کار کدام در را بکوبد: "ما حیران هستیم که بعد از این چه کنیم؟ خیرات جمع کنیم؟ پناهنده شویم؟ راهمان را گم کرده ایم. چه بخوریم؟ چه بپوشیم؟ با این زندگی چه کنیم؟ حالا طالبان راه را به ما نشان بدهند که چه کنیم؟ به کی دست دراز کنیم که برای ما پنج روپیه بدهد تا بتوانیم کودکان خود را نگهداری کنیم. شوهرم بیکار است، به ما راه را نشان بدهند که چه کار کنیم."
مریم می‌گوید که دیروز با دکانش در حالی خدا حافظی کرد که برایش اجازه ندادند که وسایل آرایشگاه‌اش را با خود ببرد.
ویدا یکی از آرایش‌گران در بلخ نیز می‌گوید: "حالا نمی‌دانم چه کار کنم، برای زنان کاری نمانده است. در دولت قبلی اقتصاد مردم خوب بود، می‌توانستیم در خانه کسی لباس بشوییم، برایش کار کنیم یا هر کار دیگری انجام دهیم. حالا آن وقت‌ها هم نیست و همه بی‌کارند."
مینا، باشنده ولایت ننگرهار می‌گوید که این تنها هنری بود که آموخته بود، اما اکنون که روزی‌اش از این راه هم قطع شده روانش آسیب دیده است: "مهرلاک کرد و گفت دیگر حقی ندارید، گفتیم بالای ما کرایه می‌آید گفت به ما مربوط نمی‌شود، ما از جای دیگری درآمد نداریم، مردان ما در خانه هستند، اعصاب‌مان را از دست داده ایم، من فردا چه کار کنم؟ کرایه خانه را از کجا بدهم؟ نفقه کودکانم را از کجا پیدا کنم؟"
مینا مدعی است که دیروز در وقت بستن آرایشگاه‌اش از سوی طالبان با او رفتار نادرست صورت گرفته است.
این در حالی است که طالبان از ۱۵ اگست ۲۰۲۱، مانند دوره اول حاکمیت‌شان محدودیت‌هایی را بر زنان اعمال کرده اند.
اگرچه این موضوع همواره با انتقاد‌های بین‌المللی مواجه بوده، اما طالبان همچنان از تصمیم‌های‌شان منصرف نشده و روز به روز محدودیت‌های بیشتری بر زنان وضع کرده اند.
طالبان پیش از این مکاتب بالاتر از صنف ششم را به روی دختران بستند، دختران را از تحصیل در پوهنتون‌ها و کار در بیشتر اداره‌های دولتی و تمام اداره‌های غیر دولتی منع کرده اند.
