شماری از اطفال کارگر در افغانستان می‌گویند ناداری آنان را ناگزیر کرده که از کار و مکتب یکی را انتخاب کنند.
آنان می‌گویند هرچند اجازه مکتب رفتن را دارند، اما برعکس گذشته مجبور شده اند ترک مکتب کرده و برای سفره شان نان به خانه ببرند.
غلام علی ۱۴ ساله باشنده کابل است، کودک کارگری که به گفته خودش مجبور شده به جای مکتب کار را انتخاب کند.
غلام علی می‌گوید سال گذشته صنف هشتم را تمام کرده و اکنون به جای این‌که در صنف نهم مکتب باشد، ترکاری فروشی میکند.
این طفل کارگر می‌گوید تنها نان‌آور خانواده‌اش است.
پدر غلام علی مریض است و مادرش خانم خانه.او به رادیو آزادی گفت:
"سال پیش خوب بود که هم می‌توانستم مکتب بروم و هم کار کنم، اما امسال نمی‌توانم درس بخوانم و فقط کار می‌کنم چون وضعیت اقتصادی بسیار خراب است و قیمت‌ها بسیار بالا است و روزانه ۱۰۰، ۱۵۰ الی ۲۰۰ را کار می‌کنم."
عمر ۱۲ ساله هم حوالی چاشت در نزدیک یکی از نانوایی‌های شهر کابل انتظار است تا کسی برای او نان کمک کند.
عمر خلطه‌های پلاستیکی می‌فروشد، اما به گفته او نمی‌تواند به قدر ضرورت پول کمایی کند.
سیف د چلدرن: حال حاضر یک میلیون کودک در افغانستان به کار مشغول هستند.
مفاد عمر تنها روز۳۰ تا ۴۰ افغانی است.
او می‌گوید پدرش نیز باربری میکند، اما به دلیل بیماری‌ای که دارد هر روز کار کرده نمی‌تواند.
عمر هم ادعا میکند به دلیل چالش‌های اقتصادی نتوانسته امسال مکتب‌اش را ادامه دهد:
"صبح‌ها خلطه می‌فروشیم، چاشت‌ها می‌آییم این‌جا نان را ازین‌جا می‌بریم، گفتنی من این است که کار باشد، کار ما جور بیاید که درس خود را بخوانیم و دیگر کار نکنیم."
پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان، با افزایش فقر، بی‌کاری، ممنوعیت بر کار زنان، بحران مالی و کاهش درآمد در افغانستان، بسیاری از خانواده‌ها برای تأمین مخارج زندگی، کودکان‌شان را به کار می‌فرستند و بر بنیاد گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی، یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها در افغانستان کودکان هستند.
آمار سال ۲۰۲۲ میلادی سازمان حمایت از کودکان (سیف د چلدرن) نشان می‌دهد که در حال حاضر یک میلیون کودک در افغانستان به کار مشغول هستند.
دفتر سازمان ملل متحد در جنوا نیز پیش ازین گفته است که کار کودکان، دوران کودکی، توانمندی و منزلت کودکان را سلب میکند و به رشد جسمی و روانی کودکان آسیب می‌رساند.
این درحالی‌ست که شماری از آگاهان حقوق اطفال می‌گویند مختل شدن روند آموزش اطفال به هر دلیلی که باشد آینده تاریک برای آنان رقم می‌زند.
نثار احمد کوهین آگاه حقوق اطفال به رادیو آزادی گفت:
"من بی‌نهایت نگران هستم، شما آینده هر وطنی را از روند آموزش و پرورش اطفال همان وطن می‌توانید به صورت درست پیش‌بینی کنید، عدم توجه به حال اطفال چیزی جز تاریکی آینده وطن نویدی ندارد."
درحالی شماری از اطفال کارگر از ترک مکتب‌شان به دلیل چالش‌های اقتصادی و ناداری می‌گویند که در افغانستان تنها همین اطفال نظر به جنسیت‌شان اجازه رفتن به مکتب از سوی طالبان را دارند.
طالبان پس از حاکمیت دوباره‌شان، از ۱۵م اگست سال ۲۰۲۱ به این‌سو رفتن دختران بالاتر از صنف ششم به مکاتب را منع کرده و در دسمبر سال گذشته میلادی حتی دروازه‌های پوهنتون‌ها را نیز به روی آنان بست.
