"فعلاً به مسلک عریضه نویسی روی آوردم چون در افغانستان پیدا کردن کار خیلی مشکل است."
محمد یعقوب مفتون که نزدیک به ۱۵ سال به عنوان خبرنگار ورزشی در رسانه‌های ولایت فراه کار کرده، اکنون شغلش را تغییر داده است.
مفتون می‌گوید که مسدود شدن برخی رسانه‌ها به دلیل وضع محدودیت از سوی طالبان و مشکلات اقتصادی، باعث شده که او کارش را از دست بدهد.
او به رادیو آزادی می‌گوید که اکنون برای ادامه زندگی‌اش مجبور شده در گوشه‌ای از شهر فراه عریضه نویسی کند:
"با تحول سیاسی جدید که در افغانستان بوجود آمد، من به اساس بعضی محدودیت‌ها و مشکلات اقتصادی نتوانستم که به خبرنگاری ورزشی خود در تلویزیون جهانی دنیای نو ادامه بدهم با خبرهای ورزشی و برنامه ورزشی خود خدا حافظی کردم."
این خبرنگار از عدم حمایت سازمان‌های رسانه‌ای در افغانستان انتقاد می‌کند و می‌گوید که هیچ سازمان با او و همکاران دیگرش همکاری نکرده است.
مفتون می‌گوید که روزانه ۵۰ الی ۱۰۰ افغانی از طریق عریضه نویسی به دست می‌آورد؛ اما این پول برای رفع نیازمندی‌های خانواده چند نفره‌اش بسنده نیست:
"در مرکز ولایت فراه کسانی که در حکومت قبلی وظیفه داشتند خبرنگار بودند و یا یک عاید داشتند و نفقه اولادهای خود را به دست می آوردند. همان عایدات متوقف شده. فعلاً همه بیکار شدند و مردم با مشکلات سخت اقتصادی روبرو هستند."
در فراه هفت رادیوی محلی و سه تلویزیون خصوصی بشمول رادیو تلویزیون دولتی فعالیت می‌کردند، اما اکنون تنها چند رادیوی محلی و رادیو تلویزیون ملی فعالیت دارند.
مسئولان این رادیو‌ها نیز می‌گویند که به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور شده اند که تعداد کارکنان‌شان را کاهش بدهند.
ابراهیم محمدی مسئول یک رادیوی خصوصی در ولایت فراه است:
"ما قبلاً در رادیوی خود هشت نفر کارمند داشتیم؛ اما فعلاً دو تا سه نفر کارمند داریم. منابع مالی کمتر است، اعلانات کم است و خبرنگاران در وضعیت بد اقتصادی بسر می‌برند، نیاز است تا در این راستا با خبرنگاران همکاری صورت بگیرد تا خبرنگاران ولایت فراه بتوانند بطور درست اطلاع رسانی کنند."
تنها خبرنگاران ولایت فراه نیستند که از این وضع انتقاد دارند.
برخی خبرنگاران در ولایت نیمروز در همسایگی ولایت فراه نیز انتقاد مشابه دارند.
یکی از خبرنگاران که از گرفتن نامش به دلیل مشکلات امنیتی خودداری کرد به رادیو آزادی بیشتر گفت: "بیشتر رسانه‌ها در این ولایت بسته شده، کارکنان این رسانه‌ها عریضه نویسی، حتا کارگری می‌کنند و نیز بیشتر آنان شغل خود را از دست داده اند، اکثر خبرنگاران مجبور به ترک وطن شده اند."
خبرنگاران در ولایت فراه و نیمروز همچنان از عدم دسترسی به اطلاعات، برخورد‌های خشونت بار طالبان، نبود منابع مالی و عدم حمایت سازمان‌های حامی رسانه‌ها انتقاد دارند.
اما مسئولان محلی ادارات اطلاعات و فرهنگ طالبان در فراه و نیمروز گفته اند که از رسانه هایی که مطابق خواست حکومت سرپرست طالبان نشرات داشته باشند حمایت خواهند کرد.
دفتر نی یا حمایت کننده رسانه‌های آزاد افغانستان نیز در گزارشی که در ۲۷ حوت روز ملی خبرنگاران منشر کرد گفته است که وضعیت کنونی افغانستان بیشترین ضربه را بر بدنۀ جامعۀ رسانه‌ای و فعالیت‌های اطلاع‌رسانی در این کشور وارد کرده است.
در گزارش دفتر نی آمده است که در ۲۰ سال گذشته در افغانستان ۱۱ هزار و ۸۵۶ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای زن و مرد در افغانستان فعالیت داشته اند که بر اساس این گزارش، در حال حاضر این شمار به کمتر از ۲۰۰۰ خبرنگار کاهش یافته که از این میان تنها ۵ فیصد آنان را زنان تشکیل می‌دهد.
اما عبدالحق حماد، رئیس نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت طالبان یافته‌های این گزارش را رد کرده و افزوده که سهولت‌ها به خبرنگاران ایجاد شده.
اما یکی از خبرنگاران ولایت نیمروز که از گرفتن نامش خودداری می‌کند با آقای حماد موافق نیست.
"از زمان که طالبان حکومت و کشور به دست گرفتند آزادی بیان از بین رفته آزادی بیان در افغانستان وجود ندارد به ویژه در ولایت نیمروز."
