شکایت‌ها از موجودیت ادویۀ بی‌کیفیت در دواخانه‌های کابل

در کنار فقر، بی‌کاری و مشکلات اقتصادی، موجودیت ادویۀ بی‌کیفیت در دواخانه‌های کابل بر مشکلات پایتخت‌نشینان افزوده است.

شماری از باشندگان کابل می‌گویند، داروهایی را که بر اساس تجویز داکتر از دواخانه‌ها خریداری می‌کنند، هیچ تأثیری بر بهبود بیماران‌شان نمی‌کند.

آنان به رادیو آزادی گفتند، در حالی‌که اقتصاد خوب هم ندارند، ناگزیر هستند که برای بیماران‌شان از همین داروهای بی‌کیفیت خریداری کنند.

منصور که مادرش ازچند سال به این‌سو بیمار است در این باره به رادیو آزادی گفت: "مادرم بیمار است، به شفاخانه می‌برم وقتی دوا را می‌خرم بسیار بی‌کیفیت است، هیچ فایده نمی‌کند، از طرف دیگر کار و بار نیست هر قدر پول که پیدا می‌کنم دوا می‌خرم، ما از دولت تقاضا داریم که اجازه ندهد دوای بی‌کیفیت وارد بازار شود."

بریالی دیگر باشندۀ شهر کابل نیز شکایت مشابهی دارد و می‌گوید، در حالی‌که دواها بی‌کیفیت هستند، قیمت‌هایشان هم نسبت به گذشته افزایش یافته است: "مدت پنج سال می‌شود که مریض‌دار استم، وقتی دوا را می‌گیرم هیچ کیفیت ندارد، فکر می‌کنی در بین تابلیت‌ها پودر را جابجا کرده باشند، صدها تخته پرستامول و اموکسی سلین بخری هیچ تأثیر ندارد، مسئولین باید کیفیت دواهای که وارد می‌شود را چک کند، تا چه وقت این وضعیت باشد؟"

آنان حکومت طالبان را متهم می‌کنند که در راستای نظارت و کنترول کیفیت داروهای دواخانه‌ها توجه ندارد و از سوی دیگر جلو ورود دواهای بی‌کیفیت را نمی‌گیرد.

در همین حال ادارۀ ملی غذا و دوای حکومت طالبان با آن‌که می‌پذیرد این مشکل هنوز هم در افغانستان وجود دارد، اما می‌گوید که تلاش‌ها برای جلوگیری از ورود دواهای بی‌کیفیت و فروش آن از طریق دواخانه‌ها ادامه دارد.

جاوید هژیر، سخنگوی این اداره به رادیو آزادی گفت: "متأسفانه که مشکلات دوایی از گذشته بوده و تا یک حدی فعلاً هم وجود دارد، ما فعلاً روی یک طرح جدید کار می‌کنیم، تمام اقلام دوایی که توسط لابراتوارهای ما نتیجه‌اش منفی به اثبات می‌رسد آن را از طریق صفحات اجتماعی خود بدسترس رسانه‌ها هم قرار می‌دهیم تا هموطنان ما این دواها را که نتیجه‌شان منفی است، خریداری نکنند."

وی همچنان گفت که تلاش صورت گرفته تا سهولت‌های بیشتری در بخش واردات قانونی دوا برای تجار فراهم شود و کار روی این موضوع ادامه دارد.

این درحالی‌ست که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان سطح فقر و بی‌کاری در میان مردم افزایش یافته و با فرا رسیدن زمستان هم بیماری‌های موسمی در بین خانواده‌های فقیر و نادار یشتر است.

برخی از خانواده‌ها می‌گویند، بخاطر پائین بودن کیفیت درمان و داروها در افغانستان از نهایت مجبوریت بیماران‌شان را به کشورهای همسایه به ویژه پاکستان انتقال می‌دهند، اما خانواده‌هایی که توان این کار را ندارند، به گفتۀ خودشان با خریداری دواهای بی‌کیفیت پول‌شان را هدر می‌دهند.