ملل متحد: افغانستان از لحاظ مصرف کامل مواد خوراکه هنوز هم در پائین‌ترین سطح است

برنامۀ جهانی غذای ملل متحد (دبلیو اف پی) می‌گوید که افغانستان از لحاظ مصرف کامل مواد خوراکه در سطح جهان هنوز هم در پائین‌ترین سطح قرار دارد.

ارزیابی ماهانه این سازمان در مورد مصونیت غذایی در افغانستان نشان می‌دهد که به گونه میانگین ۹۲ درصد درآمد هر خانواده برای خرید غذا مصرف می‌شود. در حالی‌که ۵۱ درصد خانواده‌ها کوشش می‌کنند با عواید شان تنها مواد خوراکه اولیه خود را خریداری کنند.

در این ارزیابی همچنان آمده که از هر ۱۰ خانواده ۹ خانواده به اندازه کافی غذا ندارند.

در ارزیابی نوشته شده، خانواده‌هایی که سرپرستی آنرا زنان به عهده دارند، به شدت متأثر شده و به سبب محدودیت‌های که بر زنان و دختران وضع شده، به مواد خوراکی کامل دسترسی ندارند.

ارزیابی این را نشان می‌دهد که شمار زنان سرپرست خانواده‌های که با مصرف نا کافی غذا روبه‌رو شده‌اند دو برابر مردان استند و آنان مجبور می‌شوند که بخش خوراک خود را هم به خانواده‌های شان بدهند.

در ارزیابی سازمان جهانی غذا در مورد کودکان که مواد خوراکه کافی ندارند نیز ابراز نگرانی شده‌است.

در این ارزیابی نوشته شده که ۳،۹ میلیون کودکان با سوء تغذیه روبه‌رو هستند که همه در ۳۴ ولایت کشور با بحران عدم مصونیت غذایی روبه‌رو هستند.

گزارش این‌را می‌نویسد که ۱۸،۹ میلیون افغان که نیم نفوس این کشور را تشکیل می‌دهند، تخمین می‌شود که بین ماه‌های جون و نومبر سال ۲۰۲۲ با کمبود شدید مواد خوراکی روبه‌رو شوند.

لیلما که حدود ۵۰ سال دارد و در جاده‌ها و کوچه‌های شهر کابل گدایی می‌کند یکی ازین افغان‌هاست که برای به دست آوردن لقمه نانی برای خانواده هشت نفری هر روزه کوچه‌های کابل را گز و پل می‌کند و به گفته خودش تا نزدیکی‌های شام احتمالاً بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ افغانی دریافت می‌کند.

او می‌گوید: "کار نیست که کار کنیم و نان پیدا کنیم، از مجبوریت در سر جاده گدایی می‌کنم، یتیمان دارم. پنج سال می‌شود که شوهرم فوت کرده‌است. به ایران هم رفتیم از آن‌جا رد مرز شدیم، به جز دربار خدا هیچ چیزی نداریم و در خیمه‌ها زنده‌گی می‌کنم."

لیلما می‌گوید که برای اعضای خانواده خود غذای کافی فراهم کرده نمی‌تواند و هر شب کودکان‌اش با شکم نیمه گرسنه می‌خوابند.

زنده‌گی لیلما داستان زنده‌گی صدها و هزارها خانواده نادار دیگری‌ست که اخیراً با مشکلات سخت اقتصادی روبه‌رو شده‌اند.

نسرین که در کنار جادۀ شاه شهید شهر کابل نشسته می‌گوید که از مجبوریت دست به گدایی دراز می‌کند: "بیوه استم، هیچ چیزی ندارم، یک دختر معلول دارم، پسر ۱۲ ساله‌ام نیازمندی‌های خانه را پوره کرده نمی‌تواند، شش سال می‌شود شوهرم فوت کرده‌است و از مجبوریت در سر سرک گدایی می‌کنم."

این در حالی‌ست که آژانس اطلاعاتی باختر تحت اداره حکومت طالبان گفته که حکومت طالبان تا حال نزدیک به ۱۶ هزار گدا را از شهر کابل جمع‌آوری کرده که از این میان بیش از ۹،۵۰۰ تن‌شان زنان هستند.

پس از حاکمیت طالبان در افغانستان بی‌کاری و فقر به اوج خود رسیده‌است.

بر اساس آمار سازمان‌های مختلف بین‌المللی، نزدیک به سوم کل شهروندان این کشور با فقر شدید روبه‌رو هستند و مواد خوراکی بسنده ندارد.

در همین‌حال، یونیسف در اوایل سال میلادی جاری گزارش داد که بیش از نیم نفوس افغانستان ۲۴،۴ میلیون نفر که ۱۲،۹ درصد آن کودکان هستند به کمک‌های عاجل بشری نیاز دارند.

تلاش کردیم در مورد ارزبابی تازه برنامه جهانی غذا (دبلیو ایف پی) نظر سخنگویان حکومت طالبان را بگیریم، اما آنان به پرسش‌های ما پاسخ ندادند، اما پیش از این حکومت طالبان گفته که حالت اقتصادی افغانستان تا این اندازه هم قابل نگرانی نیست به اندازۀ که نهادهای بین‌المللی از آن یادآوری می‌کنند.