کمبود آب آشامیدنی به یک مشکل جدی برای صدها خانواده در برخی از مناطق ولایت غور تبدیل شده است.
مقام های محلی طالبان مشکل مردم را می پذیرند. اما طرح مشخصی برای بیرون رفت از آن پیشکش نکرده اند.
زرنگار یکی از باشنده گان ولایت غور از نبود و کمبود آب آشامیدنی در قریه اش سخن می گوید:
"سه چهار ماه می شود که تمام چاه های قریه ما خشک شده، تمام مردم قریه از خشکسالی و کم آبی شکایت دارند."
زرنگار مجبور است که روزانه مسافت چند ساعته را بپیماید تا از یک روستای دور افتاده دیگر برای خانواده نُه نفری خود آب آشامیدنی تهیه کند.
او در ولسوالی لعل و سرجنگل در ولایت غور زندگی می کند و می گوید که به علت خشکسالی دچار کم آبی شده اند.
"یک چشمه به قریه تیلو بود او هم خشکیده. مردم به خاطر آب آوردن خیلی در عذاب هستند. روزانه ما بخاطر آب آوردن به قریه علودال می رویم، او قریه خیلی دور است، آب به دست آورده نمی شود ما مجبوریم که بخاطر آب آوردن خر ببریم تا اینکه می رویم و پس میایم سه چهار ساعت تیر می شود."
زرنگار مدام نگران کودک شش ماهه اش است.
" خودم طفل شیرخوار هم دارم که ناتوان هم است تا میروم و میایم چند ساعت تیر می شود. طفلم گرسنه و تشنه است بیچاره. ترس می خورم که آخر تلف نشود یا خدای ناخواسته سوء تغذی نشود."
در سال های گذشته سطح آب زیر زمینی در این ولایت بلند بودن ، زرنگار و دیگر مردم این ولسوالی آب آشامدنی را توسط چاهای حفر شده در خانه های شان بدست می آوردند.
او از حکومت سرپرست طالبان چه می خواهد.
"تمام مردم از همین مشکل بی آبی و از این مشکل خشکسالی بیخی در عذاب است. یگان موسسه را بیاورد همینجا تا نل آب جور بکند."
محمد باقر ۲۷ ساله باشنده دیگر این ولسوالی با زرنگار همسرنوشت است و از مشکل مشابهی سخن می گوید.
"ما از شدت خشکسالی امسال بسیاری از مواشی خود را از دست داده ایم. آب برای نوشیدن نداریم. ما چهار ساعت راه بدور از قریه می رویم. آب را توسط خر می آوریم."
برخی از مردم در مرکز و ولسوالی های غور می گویند که بیست لیتر آب آشامیدنی را از کسانیکه تانکر های سیار آب دارند به ۳۰ افغانی خریداری می کنند.
اما محمد باقر می گوید که مردم در لعل و سر جنگل فقیر اند و حتی توانایی خریدن آب آشامیدنی را ندارند.
مردم از حکومت محلی در غور می خواهند چاه های عمیق را به هدف رفع مشکلات مردم حفر کند
"بعضی خانواده‌ها کسی ندارند، تانکری که آب توزیع می کند قیمتش بسیار بالا است و کسی هم پول نقد برای پرداخت آن ندارد، مجبور است که یا گندم بدهد یا آرد بدهد."
درخواست او این است:
"ما از امارت اسلامی همین خواهش را می کنیم که یک چای آب آشامیدنی در قریه ما ایجاد کنند تا مردم بتوانند که از آب آن مستفید شوند و مشکلات خود را حل کنند."
نبود آب آشامیدنی صحی در ولسوالی لعل و سر جنگل و دیگر مناطق غور نگرانی فعالان جامعه مدنی این ولایت را نیز برانگیخته.
علی حسینی فعال مدنی غور است.
"متأسفانه کمبود آب آشامیدنی دامنگیر زیادی از مردم شده، اکثریت مردم به آب آشامدنی صحی دسترسی ندارند درسطح غور. مخصوصا در ولسوالی لعل و سرجنگل تقریبا ۸۰ الی ۹۰ درصد مردم به آب صحی دسترسی ندارند و از آب های رودخانه ها استفاده می کنند که بیشتر دچار مریضی های گوناگون شده اکثریت خانواده ها مصرف دارو و درمان خود را ندارند.اگر توجه نشود بیشتر مردم متضرر می شوند."
عبدالواحد حماس سخنگوی والی طالبان در غور است.
او به رادیو آزادی پذیرفت که مشکل مردم گسترده است.
"در مجموع تنها مشکل کم آبی ولسوالی لعل و سر جنگل نیست، بلکه ولسوالی های چون ساغر، پسابند و چهارسده و بعضی ولسوالی های دیگر مثل الفاروق متأسفانه بخاطر خشکسالی کم آب است. اداره محلی تلاش خود را کرده و می کند که ان‌شاءالله مشکلات مردم را رفع کند."
اما او از برنامه مشخصی برای رفع مشکل بی آبی در غور یادآوری نمی کند.
حال، بسیاری ها از آمدن زمستان نگران اند. مثلا زرنگار حیران است که چطور راه چند ساعته را برای تهیه یک مقدار آب نوشیدنی برای خانواده اش بپیماید.
"از برای خدا به داد ما مردم غریب برسید، روز به روز هوا سرد شده می رود و ما چه رقم آب بیاوریم."
