شماری از دهقانان در ولایت غور می‌گویند که طالبان از کشتزارهای‌شان عُشر جمع آوری می‌کنند.
جلال الدین ۴۲ ساله در ولسوالی چهارسده غور دهقانی می‌کند.
او از بام تا شام با سه فرزندش در زمین‌هایش کار می‌کند تا لقمه نانی برای خانواده شش نفری‌اش پیدا کند.
جلال الدین به رادیو آزادی گفت که امسال از دو جریب زمینش یک و نیم جریب آن را جواری کاشته اما طالبان محل از او خواسته اند که چند درصد از حاصلش را به آنان بدهد.
او می‌گوید که با توجه به مشکلات اقتصادی دادن یک دهم حصه حاصلات زمینش به طالبان برایش کمرشکن است: "ما دهاقین بسیار مشکلات اقتصادی داریم و با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم و با خیلی زیاد مشکلات نفقه خانواده و زن بچه ما را به دست میاریم. طالب‌ها باز هم از ما عُشر و زکات را به زور جمع آوری می‌کنند."
جلال الدین می‌گوید که اگر به دستور طالبان محلی عمل نکنند با پیامدهای ناگواری رو به رو خواهند شد: "اگر ما به طالب‌ها عُشر و زکات ندهیم ما را تهدید می‌کنند. می‌گویند می‌زنیم و لت‌وکوب تان می‌کنیم. می‌کُشیم تان. اگر ما به طالب‌ها عشر و زکات ندهیم احتمالاً که زمین ما را هم از ما بگیرند و مانع کار ما شوند. بسیار بدبخت هستیم یا هم کشت ما را خراب می‌کنند و یا نمی‌مانند که به کشت و کار خود برسیم."
عبدالصمد: ما نفقه اولاد ما را جمع کنیم یا عُشر و زکات طالب‌ها را بدهیم.
او می گوید که طالبان قبل از بازگشت‌شان به قدرت هم در محل از دهقانان عشر جمع آوری می‌کردند: "این کار را که قبلاً می‌کردند حکومت در دستشان نبود ما هم می‌گفتیم که خیر است، جمع می‌کردند بزور از پیش ما. اما حالا چرا جمع می‌کنند؟ با وجودیکه در حکومت هستند و قدرت دارند و تمام حکومت در دستشان است بندرها است منابع کلان است که درآمد دارند."
عبدالصمد ۴۶ ساله یک دهقان دیگر غور با جلال الدین همسرنوشت است.
او به رادیو آزادی گفت که امسال دو جریب زمینش را جو و گندم کاشته، اما طالبان از او خواستار پرداخت عشر شده اند: "طالب‌ها عُشر و زکات می‌گیرند. آنهم خیلی زیاد می‌گیرند. امسال این خشکسالی را ببین و عشر زکات طالب‌ها را ببین. نسبت به دیگر وقت‌ها خیلی هم زیاد می‌گیرند. ما نفقه اولاد ما را جمع کنیم یا عُشر و زکات طالب‌ها را بدهیم. آنها بزور می‌گیرند. فعلاً حکومت به دستشان است بخواهیم یا نخواهیم مجبوریم که عشر و زکات، چیزی که بخواهند برای شان بدهیم."
اما او گفت که طالبان حال حکومت را در دست داردند و تمام منابع عایداتی نیز در اختیار شان اند و نباید از مردم عشر و زکات جمع آوری کنند: "اگر قبلاً می‌گرفتند به کوه بودند. تا جای مشکل نبود. حالا همه منبع‌های عایداتی را صاحب اند. من یک غریب و دهقان هستم به من که مراعات نکنند و به دهقانان دیگر مراعات نشود همین حالا خرچ و نفقه خانواده را جمع کرده نمی‌توانم پس به اینها چه قسم عُشر و زکات بدهم. از این بیشتر مردم را تباه برباد نکنند."
احمد ولی سروش استاد اقتصاد در پوهنتون ولایت غور است. او از حکومت سرپرست طالبان چنین در خواست می‌کند: "کسانی که فعلاً اداره افغانستان را به دست دارند، لطفاً برای مردم غریبکار و مردمی که در وضعیت بد اقتصادی قرار دارند و دار و ندار آنها فقط همان کشت، زراعت و مالداری است برای اینها بیشتر از این مزاحمت خلق نکنند و مردم را بگذارند که چهار روزی در فضای بهتری زندگی بکنند."
اما مولوی عبدالحی زعیم سرپرست اداره اطلاعات و فرهنگ طالبان در غور نظر دیگری دارد.
او می‌گوید که دادن زکات به هر مسلمان فرض است و باید آنرا بپردازد: "اینکه دولت اسلامی جمع می‌کند باید مردم زکات خود را پرداخت بکنند. زکات که جمع می‌شود به منافع ملی مصرف می‌شود کسی آنرا شخصی مصرف نمی‌تواند. همه چیز به بانک تحویل داده می‌شود و به منافع ملی و منافع عامه مصرف می‌شود و معاش‌های کارمندان ملکی که پرداخته می‌شود کسی کمک نمی‌کند همین پول ملت است که به خود ملت پس داده می‌شود."
جلال الدین: توان پرداخت عشر از حاصلات ناچیزم را ندارم
او نگفت که در یک سال گذشته که طالبان به قدرت برگشته اند چه مقدار پول عشر و زکات را به بانک تحویل کرده است.
اما جلال الدین می‌گوید توان پرداخت عشر از حاصلات ناچیزش را ندارد. او می‌خواهد که از جامعه جهانی کمک بخواهد اما می‌گوید که خودش را فراموش شده حس می‌کند: "چرا جامعه جهانی مردم عام و عادی افغانستان، مردم بیچاره، غریب مسکین و محروم افغانستان را فراموش کردند. مگر جرم ملت افغانستان چیست، چه کردیم برای مردم جهان که امروز ای‌قسم بیچاره شدیم و کسی پرسان از مشکلات مردم عادی کشور نمی‌کنند بیخی در بدر حیران و سرگردانیم."
