بانوی گرداننده یکی از تلویزیون های خصوصی که بغض گلویش را می‌فشرود و بنابر دلایل امنیتی خواست نامش گرفته نشود به رادیو آزادی گفت که محدودیت‌ها و فشارهای روز افزون طالبان او را از کارش دلسرد کرده و دیگر مایل به ادامهٔ آن نیست.
او در ادامه گفت: "من از زمانی که محدودیت‌ها در برابرم وضع شده خیلی نگران هستم، این جای تاسف است که این را می‌گویم، اما خیلی ناامید شدیم، مه حتی به کارم دلسرد شدیم، من از مردم، از حکومت که فعلاً حاکم است و جامعهٔ جهانی می‌خواهم که توجهٔ‌شان را به زنان افغان بیشتر بسازد."
بانوی دیگری که او نیز گردانندهٔ خبر در یکی از تلویزیون‌های خصوصی افغانستان است و نمی‌خواهد نامش را در گزارش بنویسیم می‌گوید، روزمره دنبال می‌شوند و در مواردی مسئولان رسانه‌ها از سوی مسئولان امر به معروف و نهی از منکر در بارۀ چگونگی پوشش برخی از همکاران‌شان تماس‌های مشخص دریافت می‌کنند.
یک بانوی خبرنگار: سخت‌ترین تصمیم زندگی برای من است که از کارم کنار بروم
این بانو به رادیو آزادی گفت، دیگر نمی‌تواند به کارش ادامه دهد: "هر لحظه ما تحت کنترل هستیم، هر لحظه ما را می‌بینند، که ما چه می‌کنیم، چادر ما را چه‌گونه پوشیدیم، صورت ما را چه‌گونه پوشاندیم، این یک نوع شکنجهٔ روحی و ذهنی است که بسیار ما را آزار میته، مه روز به روز تصمیم به این می‌گیرم که کنار برم و دیگر ادامه نتم، سخت‌ترین تصمیم زندگیم برای من است که از کارم کنار برم»
رادیو آزادی خواست در این مورد از وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان نیز بپرسد، اما پاسخی دریافت نکرد.
این وزارت در اول ماه جوزا به خبرنگاران زن دستور داد تا دیگر با صورت پوشانیده روی پرده تلویزیون ظاهر شوند.
این فرمان طالبان واکنش‌های زیادی را در داخل و بیرون از کشور بر انگیخت.
به تازگی گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلام که خودش را حق می‌دهد مسایل شرعی و اسلامی را تفسیر و تعبیر کند، روز جمعه هنگام خطبه نماز جمعه از این فرمان طالبان انتقاد کرد.
او گفت که طالبان نباید به روایات ضعیف متوسل شوند و آن را بر مردم بقبولانند.
با وجود همه انتقادها و واکنش‌های تند حکومت طالبان هم‌چنان بر موضوع خود استوار است و حجاب را به گونۀ اجباری عملی می‌سازد.
