۲۵ سازمان به شمول دیدبان حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل خواهان بحث فوری روی بحران کنونی حقوق زنان در افغانستان در پنجاهمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد شده‌اند.
آن‌ها در نامۀ سرگشاده‌ای به این شورا گفته اند که وضعیت زنان در افغانستان نسبت به هر کشور دیگر جهان خراب است و در هیچ کشور زنان به اندازۀ زنان افغان از حقوق‌شان محروم نشده‌اند.
در این نامه از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواسته شده که از قطعنامه‌ای برای رسیدگی به آن‌چه بحران حقوق زنان در افغانستان خوانده شده‌است، حمایت کند.
هیدر بار معاون بخش زنان دیدبان حقوق بشر و پژوهشگر ارشد افغانستان در این سازمان ناوقت چهارشنبه به رادیو آزادی بیشتر گفت: "دیدبان حقوق بشر امروز با ۲۴ سازمان دیگر در جهت ارسال نامه‌ای به شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد پیوست. ما در این نامه می‌خواهیم که شورا در نشست‌اش {در ماه جون} جلسۀ اضطراری ویژه برگزار و روی بحران کنونی حقوق زنان در افغانستان بحث کند. طوری‌که می‌دانید طالبان از زمان به قدرت رسیدن در پانزدهم ماه آگست حقوق زنان و دختران را در تمامی امور زنده‌گی نقض کرده‌اند. آن‌ها مانع دسترسی‌شان به آموزش، کار، آزادی گشت‌وگذار، آزادی بیان و خدمات صحی شده‌اند و سیستم رسیده‌گی به خشونت بر اساس جنسیت را از بین بردند. فکر می‌کنم که این یک وضعیت اضطراری است که شورای حقوق بشر باید به آن توجه بیشتر کند."
افزون بر دیدبان حقوق بشر، ۲۴ سازمان به شمول سازمان عفو بین‌الملل، مرکز آموزشی زنان افغان، مرکز عدالت جهانی و کمک به افغانستان برای آموزش نامۀ سرگشاده را آماده کرده‌اند.
هرچند حکومت طالبان گفته که به حقوق زنان در چوکات شریعت اسلام احترام دارد، در نامۀ سرگشادۀ سازمان‌های مدافع حقوق بشر و حامی آموزش زنان آمده است که وضعیت در هفته‌های اخیر پس از آن به گونۀ دراماتیک وخیم‌تر شد که حکومت طالبان دستور داد که زنان و دختران باید تمامی بدن به شمول صورت به استثنای چشمان‌شان را در بیرون از خانه بپوشانند و تنها در صورت ضرورت از خانه بیرون بروند.
در ادامه آمده که تحقیقات بین‌المللی، سخنان شاهدان و شواهد ویدیویی نشان می‌دهد که بر خانه‌های مدافعان حقوق زن و دیگران که علیه محدودیت‌ها بر زنان و تخطی‌ها اعتراض کرده‌اند، هجوم برده شده و آنان با تهدید، اختطاف، ناپدید شدن اجباری و حمله توسط وسایل برقی و اسپری کیمیایی روبه‌رو شده‌اند.
پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان بر افغانستان، مکاتب دختران بالاتر از صنف ششم بسته شد، بسیاری از زنان وظایف‌شان را از دست دادند، دستور حجاب اجباری بر دختران و زنان صادر شد، بر سفر زنانِ بدون محرم محدودیت وضع شد و وزارت زنان و کمیسیون حقوق بشر منحل شدند.
