امروز (دوشنبه) اول ماه می برابر است به روز بین‌المللی کارگر.
این روز قرار است در حالی در افغانستان تجلیل شود که بی‌کاری هنوز هم یک چالش عمده اجتماعی درین کشور به حساب می‌آید.
سید حسین یکی از افغان‌های است که نزدیک به دو هزار کیلومتر فاصله را طی کرده و برای کار به ایران آمده‌است.
او باشنده اصلی ولایت سرپل است.
حسین از طریق تیلیفون به رادیو آزادی گفت که نبود اشتغال و نا امنی مجبورش ساخت که وطن خود را ترک کند و راهی ایران شود.
وی گفت:
"منطقه ما جنگ بود و کار نبود مجبور شدم و به ایران آمدم. وقتیکه کار نباشد، چیزی برای خوردن نباشد مجبور می‌شوی که دنبال کار بروی."
سید حسین افزود که او از چندین سال به این‌سو در یکی از مناطق دُور دست شهر اصفهان ایران کار و زندگی دارد.
آقای حسین می‌افزاید:
"دوازده سال می‌شود که این‌جا آمده‌ام نخست در قُم بودم و اکنون در منطقه ولی عباس زندگی می‌کنم و کارگر هستم."
حسین گفت که درین منطقه حدود سه صد افغان دیگر نیز زندگی می‌کنند که به‌گفته وی آن‌ها هم برای کار به ایران آمده‌اند.
بسیاری افغانها در ایران در بخش‌های ساختمانی و زراعت سرگرم کار اند.
از سال ۲۰۱۵ میلادی به این‌سو هزاران افغان دست به مهاجرت‌های غیر قانونی زدند و راه‌های پُر خطر آسیا و اروپا را در پیش گرفتند.
در کنار تهدیدات امنیتی، بی‌کاری علت دیگر مهاجرت افغانها به اروپا و کشور‌های همسایه افغانستان خوانده می‌شود.
بی‌کاری هنوز هم یک چالش عمده اجتماعی در افغانستان به حساب می‌آید.
دو تن از باشنده‌های کابل در صحبت با رادیو آزادی در مورد نبود کار و اشتغال در کشور چنین گفتند:
"مشکل بی‌کاری بی‌حد و بی‌اندازه زیاد است، در هر خانواده سه تا چهار جوان بیکار استند حتی جوانانیکه تحصیل کرده و دیپلوم در دست دارند. حکومت توجه ندارد و کسی را در کار می‌گیرد که یا واسطه قوی داشته باشد و یا رشوت بدهد."
"کار کاملاً وجود ندارد، کسی برای کار به ایران و برخی دیگر به سایر کشور‌ها می‌روند. از دولت می‌خواهیم که برای مردم کار پیدا کند."
در حالیکه اتحادیه ملی کارگران افغانستان به این باور است که میزان بی‌کاری در کشور رو به افزایش است و حکومت تعهدات‌اش را در راستای ایجاد فرصت‌های کاری عملی نکرده‌است، وزارت کار، امور اجتماعی و شهدا و معلولین افغانستان می‌گوید که میزان بی‌کاری در افغانستان حدود شش درصد کاهش یافته است.
عبدالفتاح احمدزی مشاور مطبوعاتی و سخنگوی این وزارت به رادیو آزادی درین مورد گفت:
"رقم بی‌کاری در اواخر ماه‌های سال ۲۰۱۶ و فعلاً که در سال ۲۰۱۷ قرار داریم میزان بی‌کاری بر اساس سروی تازه که از سوی اداره احصائیه مرکزی صورت گرفته است حدود شش درصد پائین آمده‌است."
- کدام اقدامات حکومت سبب کاهش میزان بی‌کاری در افغانستان شده‌است؟
آقای احمدزی این‌گونه پاسخ داد:
"در مورد (پُر کردن) بست‌های خالی در ادارات دولتی افغانستان بسیار جدی کار صورت گرفت تا بتوانیم فرصت‌ها را به آنعده از جوانان مهیا کنیم که تحصیلات فوق‌العاده عالی دارند و کسانیکه تجارب کاری خوبتر دارند. تشویق سکتور خصوصی بسیار مهم بود و بسیار نقش مهم و عمده را بازی میکند. تشویق سکتور خصوصی بیشتر شده می‌رود و ازین طریق هم فرصت‌های بیشتر کاری فراهم می‌شود."
بر اساس معلومات وزارت کار، امور اجتماعی و شهدا و معلولین، در حال حاضر یک میلیون و هشت صد هزار افغان به‌طور کامل بیکار اند.
اما اتحادیه ملی کارگران افغانستان تعداد افغان‌های بیکار را بیشتر ازین می‌داند.
معروف قادری رئیس این اتحادیه در صحبت با رادیو آزادی حکومت افغانستان را به بی‌توجهی به رسیدگی به مشکل بی‌کاری در کشور متهم کرد و در عین حال گفت که روند استخدام در ادارات دولتی از شفافیت برخوردار نیست.
وی گفت:
"این پروسه‌ها تا زمانیکه واسطه نداشته باشی خلاف قانون خلاف اصول یکی از افراد و اشخاص خودش امتحان می‌گیرد و درین روند نَه وزارت کار دخیل است و نَه کمیسیون اصلاحات اداری دخیل است. هر روز هم که بخواهند تعدادی را بیکار می‌سازند بدون آنکه قانون کار را در نظر بگیرند."
اتحادیه ملی کارگران افغانستان و آگاهان می‌گویند که نبود کار و اشتغال در کشور به شورشیان مسلح فرصت می‌دهد که از میان جوانان سربازگیری کنند.
به‌گفته آن‌ها، بی‌کاری همچنان سبب ایجاد یک رشته از مشکلات دیگر اجتماعی شده و باعث شده‌است تا تعدادی از جوانان به مواد مخدر رو آورند.
گزارش: ستار فروغ
