Күлкү кербени

Орусиянын европалык бөлүгүндө казуу жүргүзгөн археолог менен орто кылымдардагы Энесайдагы кыргыз археологиялык эстеликтерин иликтеген кесиптеши сүйлөшө кетип, биринчиси мактанып калат:

- Бизде жакында казуу иштери учурунда XVIII кылымга таандык коммуникациялык сымдар табылды. Бул деген – бизде, Чыгыш Европада, ошол учурда эле телефондун жана башка заманбап байланыш түрлөрүнүн болгонунан кабар берет.

Анда кыргыз археологиясынын адиси камырабай туруп:

- А-а, жакшы экен. Ал эми бизде - Түштүк Сибирде - силердикиндей эч бир сым табылган эмес. Анткени, билесиңби, Энесайдагы кыргыздардын бабалары тээ алмустактан эле вай-фай (Wi-Fi) колдонушкан болчу.

Кайсы-бир ЖОЖдо бир окутуучу бар экен.

Ал дайыма сынак, зачёттор маалында акча алып туруп гана баа койчу тура. Ага көнгөн студенттер да эч нерсе окушчу эмес экен. Баары бир акчага гана баа алса, балааны окушмак беле!

Сааты келиппи, же келе электеби, айтор, бир күнү алиги паракор агай дүйнөдөн мезгилсиз качып кетет экен.

Анын ордуна кызматка келген жаңы окутуучу студенттерден сынак алып калат. Сураса эч ким ооз ачпайт. Мындан сураса да, тигинден сураса да оозуна кум толтуруп алгандай унчугушпайт.

Жини келген окутуучу:

- Эмнеге эле эч кимиң унчукпайсың? Ботом, калп эле жөтөлүп деле койсоңор боло?

Анда курска башчы болгон студент:

- Агай, бизди аясаңыз. Сизге чейинки окутуучубузга аза күтүп атпайбызбы! – деп ботодой боздоп жибериптир.