«Առավոտ»-ի խմբագրականում կարդում ենք. - «Այն, որ ընդդիմությունը մեծամասնություն չստանալու դեպքում չի մասնակցի Երեւանի ավագանու աշխատանքներին միանգամայն սպասելի էր, եւ որպես մարտավարական քայլ, ունի իր դրական ու բացասական կողմերը: Սկսենք դրանից: Նախ` մեծ «դուռը շրխկացնելու» արտաքին էֆեկտը. Վստահ եմ, որ ընդդիմության շարքային կողմնակիցներն այդ որոշումն ընդունեցին մեծ ոգեւորությամբ: Կոնգրեսն իր երկրպագուներին ցույց տվեց, որ տրամադրված է անզիջում պայքարի, իսկ դա Հայաստանում բարձր է գնահատվում: Էական է նաեւ, որ իշխանության քարոզչությունը հնարավորություն չի ունենա ասելու` «եթե ավագանին ոչ լեգիտիմ եք համարում, ինչո՞ւ եք գնում այնտեղ աշխատելու», «այդքան խոսեցիք-խոսեցիք, հետո իշխանության հետ բարիշեցիք» եւ այլն: Մյուս կողմից` մանդատներից հրաժարվելը կբերի նույնքան ակներեւ բացասական հետեւանքների», - գրում է «Առավոտ»-ի խմբագիրը` նշելով, - «Երեւանցիների համար, այնուամենայնիվ, կարեւոր է, որ քաղաքային իշխանությունը գոնե ինչ-որ չափով վերահսկելի լինի, որ, օրինակ, կաշառքով շինթուլտվություններ չտրվեն, որ ծառերի փոխարեն նոր «օբյեկտներ» չսարքվեն եւ այլն: Կոնգրեսն իր խմբակցությամբ, իհարկե, չեր կարողանա կանխել այդ ապօրինությունները, բայց ուժեղ լծակներ կունենար` դրանք բարձրաձայնելու ավագանու նիստերում: Ի վերջո, ցանկացած ընդդիմություն [ոչ միայն Հայաստանում] կանգնած է ընտրության առաջ` լինել միայն փողոցո՞ւմ` մշտապես կանգնելով մարգինալացման վտանգի առաջ, թե՞ այս կամ այն ձեւով առնչվել համակարգի հետ, ընդունելով, որ մեր դեպքում այն ծայրաստիճան աղտոտված է: Այդ հարցը միանշանակ պատասխան չունի»:
