Больш чым паўстагодзьдзя трывае пасьпяховая музычная кар’ера амэрыканскага сьпевака Боба Дылана, якому ўчора споўнілася 75 гадоў.
Музычны талент маюць многія. Але толькі ў выпадку нешматлікіх талент суправаджаецца «Божай іскрай»
Альбом «Dark Side of the Moon» я паслухаў крыху пазьней, ужо дарэшты адурманены салодкай атрутай «Echoes»...
Гэтую песьню я пачуў упершыню, калі хадзіў у другую клясу ліцэю ў Гайнаўцы. 1974 год. Mélodie d’amour chante le cœur d’Emmanuelle — сьпяваў нехта па прозьвішчы П’ер Башле.
У 1970-х Высоцкі, ужо вельмі масьціты актор і сьпявак, прыяжджаў у Наваградак на здымкі партызанскіх фільмаў, для якіх пісаў песьні. І да яго прыяжджала Марына Ўладзі, жонка. Там яму паставілі бюст.
У першай палове 1990-х мы былі сьведкамі неймавернага выбуху адраджэнскай энэргіі ў беларускай палітыцы, грамадзкім жыцьці, культуры, мастацтве. Неймавернага — з гледзішча сёньняшняга дня, калі ўсё абціхла, зьняверылася, прыстасавалася і... прыелася.
Тры песьні чэха Карла Крыла, якому 12 красавіка магло б споўніцца 72 гады.
Часам і папса, устаўленая ў адпаведную аправу, можа зазьзяць як брыльянт.
Творчасьць «Песьняроў» сталася моцным фактарам эмансыпацыі беларускай мовы, літаратуры, культуры наагул.
З гэтага канцэрту мне сёньня захацелася прыгадаць песьню «Brothers in Arms» — сапраўдны magic moment, калі майстэрства музыкаў, адпаведны настрой публікі і мэдыяльны антураж стварылі цудоўную і непаўторную музычную падзею.
«Краіна доўгай белай хмары» гурту «Ўліс» з аднайменнага дыску з 1990 году — надзвычайная песьня. Як па мне, найлепшая беларуская рок-песьня наогул.
Сябры! Гэтым тэкстам мне хацелася б пачаць цыкл невялікіх аб’ёмам блогаў пра сваю ўлюбёную музыку і музыкаў.
