Карэспандэнт: “Гарадзенскія прадпрымальнікі пратэстуюць супраць указу № 760. Яны спрабавалі сабрацца на плошчы Леніна, але ім не далі, і мы бачым, што вось прайшоў патруль у чорных бэрэтах, у чорнай форме, у цэнтры гораду адбываецца ўзмоцненае патруляваньне. Вашае стаўленьне да гэтых пратэстаў?”
Спадарыня: “Канечне, яны пратэстуюць справядліва. Працавалі людзі, а цяпер працы ў іх ня стала, трэба свае правы абараняць. А чаго міліцыя іх разганяе?”
Малады спадар: “Атрымліваецца, прадпрымальнікі цяпер маюць няроўныя правы: у каго ёсьць сваякі, той мае магчымасьць для разьвіцьця, а ў каго няма патрэбных сваякоў, той такой магчымасьці ня мае…”
Маладая спадарыня: “Я магу сказаць, што ў кожнай цывілізаванай дзяржаве, калі людзі незадаволеныя, яны выходзяць на плошчу. І я ня ўпэўнена, што ў кожнай дзяржаве будуць проста забараняць людзям выйсьці на плошчу. Нават гэта сьведчыць аб тым, наколькі свабодна мы жывём”.
Спадарыня: “Я падтрымліваю прадпрымальнікаў і проста зьдзіўляюся, што ў нашай дзяржаве прыватны бізнэс не падтрымліваецца, усё робіцца дзеля таго, каб ён перастаў існаваць”.
Маладая спадарыня: “Тое, што было раней, так і павінна застацца, бо ня ўсе сваякі могуць працаваць у прадпрымальніка. І сапраўды, шмат хто цяпер застаўся бяз працы”.
Спадар: “Я лічу, што правільна робяць, што пратэстуюць. Цяжкавата стала і прадпрымальнікам, і простым людзям, таму што палова крамаў закрываецца, столькі людзей сталі беспрацоўнымі. Але вада камень точыць, пратэставаць трэба. Улады будуць бачыць, што ў людзей ёсьць іншая думка, што яны не дурныя, і што нельга зь імі так — душыць, душыць і душыць”.
Ягоны прыяцель: “Трэба пратэставаць”.
Спадар: “Думаю, што пратэсты справядлівыя. Але дамагчыся ў нашай краіне чагосьці, напэўна, нерэальна. У майго брата бізнэс, але семдзесят пяць адсоткаўзьядаў падатак. Ён закрыўся цяпер”.
Карэспандэнт: “Зразумела. А ці ўдзельнічае ваш брат у цяперашніх пратэстах?”
Спадар: “Ведаеце, ён сам ня з Горадні, ён за сто кілямэтраў адсюль жыве, у гарадзкім пасёлку. А там людзі ўсяго баяцца. Паміраць будуць, але нічога рабіць ня стануць”.
Іншы спадар: “Я думаю, што пратэсты справядлівыя і шмат можна зьмяніць, але гэта павінна быць масавая акцыя. Я думаю, што ўся справа ў тым, што пры такім рэжыме, які існуе цяпер у нашай дзяржаве, людзі ўсе запалоханыя. Толькі праз гэта, я думаю, яны баяцца выходзіць на плошчу і адстойваць свае эканамічныя і палітычныя правы ды інтарэсы”.
Малады спадар: “Усе выдатна разумеюць, што ўсяму бізнэсу надыходзіць поўны крах. Я думаю, што гэтым проста так ня скончыцца, таму што людзі ўсе на ўзводзе”.
