Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Беларускі самвыдат — забароненая прыгажосьць. ФОТАБЛОГ


Беларускі фотасамвыдат пачатку 1980-х
Беларускі фотасамвыдат пачатку 1980-х

Што можна пабачыць, разьбіраючы ўласны архіў?

Дзіўна, але яшчэ ня так і даўно не было кампутараў, інтэрнэту, электронных букаў і рыдэраў, — адно толькі папяровыя кнігі, часопісы і газэты. Проста немагчыма ўявіць, праўда?

Але на гэтым дзівосы не сканчаюцца. Сярод тых часопісаў і кніг былі такія, якія проста немагчыма было знайсьці, як тады казалі, дастаць. Кніжны дэфіцыт і ўсё такое. Але былі й такія выданьні, чытаць якія было забаронена. І калі хоць нешта з соцень заходнебеларускіх часопісаў і пэрыёдыкаў (яны выходзілі ў «польскай» Вільні без савецкай цэнзуры) можна было адшукаць у адмысловых аддзелах «Ленінкі» (цяперашняя нацыянальная бібліятэка), дык сотні выданьняў беларускай эміграцыі захоўваліся ў так званых спэцхранах, доступ да якіх давалі толькі структуры, блізкія да КГБ. То бок нам, студэнтам БДУ на ўліку куратараў з гэтай арганізацыі (а яны былі на ўсіх факультэтах) патрымаць такія штукі ў руках не выпадала. А хацелася.

Галоўны віленскі часопіс 1930-х гадоў «Калосьсе» мы знаходзілі ў прыватных калекцыях старэйшых віленскіх беларусаў. Мяжы тады не было, і ў Вільню езьдзілі часта. І пераздымалі на фотастужку. Поўны камплект «Шляху моладзі» можна было сфоткаць дома ў ягонага рэдактара Янкі Багдановіча. Шмат чаго пераздымалася ў тагачаснай (пачатак 1980-х) загадчыцы Аддзела рэдкай кнігі АН Літоўскай ССР Ніны Ляшковіч, у «Лясной хатцы» Зоські Верас ці на кватэры ў нефармальнага лідэра віленскіх беларусаў Лявона Луцкевіча.

Вільня, «Лясная хатка». Зьлева направа Лявон Луцкевіч, Анатоль Сідарэвіч, Сяргей Дубавец, Зоська Верас. Пачатак 1980-х. Фота Сяргея Астраўцова
Вільня, «Лясная хатка». Зьлева направа Лявон Луцкевіч, Анатоль Сідарэвіч, Сяргей Дубавец, Зоська Верас. Пачатак 1980-х. Фота Сяргея Астраўцова

Пасьля ў Менску гэта ўсё друкавалася (у ванным пакоі, натуральна, на павелічальніку, з праяўляльнікамі ды фіксажамі) і выпраўлялася ў «хаджэньне» па «надзейных руках».

Ксёндз Адам Станкевіч. У 25-я ўгодкі сьвяшчэнства
Ксёндз Адам Станкевіч. У 25-я ўгодкі сьвяшчэнства

Такіх перазьнятых кніжак у беларускім маладзёвым асяродку чыталіся сотні. Напэўна, найбольшая калекцыя захоўваецца сёньня ў закрытых архівах КГБ :)

Артыкул з часопісу «Студэнцкая думка»
Артыкул з часопісу «Студэнцкая думка»

Пашыраліся і асобныя артыкулы на незвычайныя ў той час тэмы.

Аўген Калубовіч. Мова ў гісторыі беларускага пісьменства
Аўген Калубовіч. Мова ў гісторыі беларускага пісьменства

Часам фотаздымкі старонак кнігі ўклейваліся ў адмысловыя «гармонікі» і ўстаўляліся ў футарал з карэньчыкам.

Аўген Калубовіч. Мова ў гісторыі беларускага пісьменства
Аўген Калубовіч. Мова ў гісторыі беларускага пісьменства

Так выглядала кніга Аўгена Калубовіча «Мова ў гісторыі беларускага пісьменства», выдадзеная ў эміграцыі.

А гэта цэлы зборнік забароненай «антысавецкай» беларушчыны.

Фатакопіі забароненых у БССР кніг
Фатакопіі забароненых у БССР кніг

Яскравы прыклад «кансьпірацыі» — пад вокладкай ляяльнага савецкага паэта знаходзім забаронены заходнебеларускі часопіс «Нёман».

Зборнік вершаў Паўлюка Пранузы. Пад вокладкай -- заходнебеларускі часопіс «Нёман»
Зборнік вершаў Паўлюка Пранузы. Пад вокладкай -- заходнебеларускі часопіс «Нёман»

Заходнебеларускі часопіс «Нёман»
Заходнебеларускі часопіс «Нёман»

Зразумела, што ў такім выпадку ня трэба было рабіць пераплёт. Але гэта ня значыць, што такога навыку не было. Пераплёты выходзілі даволі прафэсійныя.

Заходнебеларускі часопіс «Калосьсе»
Заходнебеларускі часопіс «Калосьсе»

Пакуль фатаграфаваў тое, што сам жа і рабіў без малога 40 гадоў таму, пераздымаючы колішнія выданьні, дык умацаваўся ў думцы, што старыя тэксты з часам сталі яшчэ больш незвычайнымі, таямнічымі і прыцягальнымі.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG