Помніка на магіле пакуль няма, але напярэдадні ў размове са Свабодай ягоная маці Людміла Станіславаўна сказала, што эскізны праект гатовы і неўзабаве помнік будзе ўстаноўлены.
Ля магільнага крыжа — сьвежыя кветкі, а таксама вянок з жоўта-блакітнымі стужкамі ад украінскай амбасады.
Успомніць калегу сабраліся некалькі дзясяткаў чалавек, найперш журналісты, людзі творчых прафэсій, грамадзкія актывісты. Прыйшла Сьвятлана Завадзкая, чый муж Зьміцер, сябра і калега Паўла, пры загадкавых абставінах зьнік у 2000 годзе.
Колішняя кіраўніца Беларускай асацыяцыі журналістаў Жанна Літвіна з жалем канстатавала, што дагэтуль няма поўнай вэрсіі забойства Паўла Шарамета, матываў гэтага злачынства. Паколькі інфармацыя ад сьледзтва падаецца дазавана, выглядае, што надышоў час патрабаваць міжнароднага расьсьледаваньня гэтай гучнай справы.
«Караць, а тым больш забіваць журналіста за ягоную прафэсію нельга. Дараваць такое немагчыма. Менавіта гэта падштурхнула міжнародную супольнасьць да салідарнасьці. І паколькі сам Павал лічыў галоўным крытэрам сваёй працы апору на праўду, то справай гонару будзе высьветліць, каму на самой справе перашкаджала ягоная праца».
Алесь Залеўскі з тэлеканалу «Белсат» таксама зазначыў, што пэўныя сілы перашкаджаюць даведацца праўду пра акалічнасьці трагедыі:
«І хоць падобная сытуацыя дэматывуе і, магчыма, хочацца ўрэшце апусьціць рукі, трэба працягваць шукаць і заказьнікаў, і выканаўцаў. Калі ты ў прафэсіі, то выбару няма — неабходна адкінуць страх», — адзначыў ён, падкрэсьліўшы, што Павал як ніхто іншы ўмеў данесьці сваю пазыцыю калегам, асабліва тым, хто пачынаў рабіць у журналістыцы першыя крокі.
Праваабаронца цэнтру «Вясна» Тацяна Равяка падкрэсьліла, што з году ў год расьце статыстыка сьмерці журналістаў у розных рэгіёнах сьвету, і гэта стала ледзь ня звыклай справай.
«Церпяць найперш тыя, чыя прафэсійная дзейнасьць нясе небясьпеку для пэўных сілаў. Але нельга баяцца, мы ня маем маральнага права расьпісацца ва ўласнай слабасьці», — падсумавала Тацяна Равяка.
Вядомы беларускі кінарэжысэр Віктар Дашук згадаў, што на пачатку 2000-х здымаў фільм, у якім адным зь герояў быў Павал Шарамет:
«Тады ён выказаў прарочыя словы: забойствы будуць працягвацца, але ў больш жорсткай і подлай форме. Гэтаму трэба было надаць большую ўвагу, але чалавечая псыхіка такая, што ня думаецца пра горшае... На жаль, пад сёньняшнім небам нічога з добрых чаканьняў не засталося. І людзей, падобных Паўлу, амаль няма, усё паступова выраджаецца. Куды падзеўся імпэт і жаданьне нешта зьмяніць, незразумела».
