Сёлета зiма рана даслала свае прывiтаньне. Сярэдзiна кастрычнiка. Рэзка пахаладала. Зьнянацку шэрае iмглiстае воблака рассыпала празрысты калючы сьняжок. Нiбы найдрабнейшае, зiхоткае шкло закруцiлася у паветры. Дзiўны танец скончыўся гэтак жа раптоўна, як i ўзьнiк, пакiнуўшы вестку, што зiма ужо ў дарозе.
Па шыбе, ледзьве перасоўваючы лапкi, паўзе муха. Сонная. Нечакана на падваконьнiк прыляцела сiнiчка. Зь яўнай цiкавасьцю глядзiць на муху. Потым дзяўбе па шыбе. Муха упала лапкамi угору, нiбы з перапуду страцiўшы прытомнасьць. Прыстукнуць яе? Ладна ужо, ляжачых ня б’ем. Я аднесла кузурку ў калiдор. Няхай тамака да вясны ў якiм-небудзь кутку сустракае царства Гiпноса.
Вікторыя Грыніна
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
