25 жніўня 1991 году, зь Нью-Ёрку рухаемся ў Балтымар. У аўтобусе журналісты з Масквы, з Украіны. Зь Беларусі я адзін. Раптам аднекуль зьяўляецца дзіўнаватая слухаўка. «Спадарожнікавая, — ганарліва паведамляе Гліб, — можна паразмаўляць зь любой кропкай плянэты»...
Гліб — палкоўнік ЦРУ, прафэсар геаграфіі, каранямі з Валыні... З жалем невядомага паходжаньня сьпявае пра «сотню юных бойцов»...
Слухаўка нарэшце трапляе да мяне: «На, тэлефануй жонцы...» Але тэлефаную Бураўкіну, прадстаўніку Беларусі ў ААН. Генадзь Мікалаевіч зьдзіўляецца, моўчкі слухае, як весела мы рухаемся ў Балтымар, і раптам пытаецца: «Да ты ці ведаеш навіну?!»
Праз хвіліну я крычу: «Ціха! Ціха! Беларусь абвясьціла незалежнасьць!»
І стала ціха...
Сяргей Ваганаў
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
