У рэдакцыйным камэнтары вашынгтонская газэта адзначыла, сярод іншага:
«Заходнія афіцыйныя асобы, як здаецца, перакананыя, што Пуцін не асьмеліцца пашырыць сваю агрэсію па-за Крым. Але не далей як на мінулым тыдні яны казалі, што не спадзяюцца хуткай анэксіі Крыму Масквою. Да адміністрацыі Абамы і яго эўрапейскіх саюзьнікаў занадта позна дайшло, што Пуцін намераны перакуліць парадак, які ўсталяваўся ў Эўропе пасьля «халоднай вайны», і вярнуць Расеі страчанае валадарства над Усходняй Эўропай, Каўказам і Сярэдняй Азіяй.
Горш таго, некаторыя на Захадзе, афіцыйныя асобы і іншыя, могуць падкормліваць імпэрыялізм Пуціна, ахвотна прызнаючы «расейскія інтарэсы» ў Эўразіі. Прэзыдэнт Абама і дзяржсакратар Кэры знаходзяцца сярод тых, якія сказалі, што яны прызнаюць такія «інтарэсы» ва Ўкраіне. Аднак жа той факт, што ў нейкай краіне пражываюць этнічныя расейцы, не павінен даваць рэжыму Пуціна прывілеяванае права голасу ў справах гэтай краіны. Ідэя, што рэгіёны, населеныя расейцамі, павінны кіравацца або абараняцца Масквой, паходзіць не з ідэалёгіі ХІХ стагодзьдзя, як гэта бачыцца спадару Кэры, а хутчэй з 1930-х гадоў. (...)
Не разабраўшыся як сьлед, некаторыя на Захадзе паўтараюць аргумэнт Пуціна, што ягоная агрэсія зьяўляецца зразумелым адказам на заходнюю падтрымку краінаў колішняга савецкага блёку, якія ўступілі на шлях дэмакратыі і рынкавай эканомікі ды папрасілі сяброўства ў НАТО і Эўразьвязе.
Грузіі і Ўкраіне, дзьвюм краінам, у якія Расея ўварвалася апошнім часам, у 2008 годзе было адмоўлена ў просьбе далучыцца да пляну ўступленьня ў НАТО. Ці ж можна сур’ёзна абгрунтаваць сьцьвярджэньне, што Эстонія і Латвія, у якіх пражываюць вялікія расейскія нацменшасьці, сёньня былі б больш абароненыя ад магчымай расейскай агрэсіі, калі б не ўступілі ў НАТО? Крызыс у Эўропе здарыўся не таму, што заходнія інстытуцыі пашырыліся, а таму, што яны ня здолелі выканаць свайго абяцаньня, што пасьля «халоднай вайны» Эўропа стане «адзінай і вольнай».
«Заходнія афіцыйныя асобы, як здаецца, перакананыя, што Пуцін не асьмеліцца пашырыць сваю агрэсію па-за Крым. Але не далей як на мінулым тыдні яны казалі, што не спадзяюцца хуткай анэксіі Крыму Масквою. Да адміністрацыі Абамы і яго эўрапейскіх саюзьнікаў занадта позна дайшло, што Пуцін намераны перакуліць парадак, які ўсталяваўся ў Эўропе пасьля «халоднай вайны», і вярнуць Расеі страчанае валадарства над Усходняй Эўропай, Каўказам і Сярэдняй Азіяй.
Да адміністрацыі Абамы і яго эўрапейскіх саюзьнікаў занадта позна дайшло, што Пуцін намераны перакуліць парадак, які ўсталяваўся ў Эўропе пасьля «халоднай вайны»
Не разабраўшыся як сьлед, некаторыя на Захадзе паўтараюць аргумэнт Пуціна, што ягоная агрэсія зьяўляецца зразумелым адказам на заходнюю падтрымку краінаў колішняга савецкага блёку, якія ўступілі на шлях дэмакратыі і рынкавай эканомікі ды папрасілі сяброўства ў НАТО і Эўразьвязе.
Грузіі і Ўкраіне, дзьвюм краінам, у якія Расея ўварвалася апошнім часам, у 2008 годзе было адмоўлена ў просьбе далучыцца да пляну ўступленьня ў НАТО. Ці ж можна сур’ёзна абгрунтаваць сьцьвярджэньне, што Эстонія і Латвія, у якіх пражываюць вялікія расейскія нацменшасьці, сёньня былі б больш абароненыя ад магчымай расейскай агрэсіі, калі б не ўступілі ў НАТО? Крызыс у Эўропе здарыўся не таму, што заходнія інстытуцыі пашырыліся, а таму, што яны ня здолелі выканаць свайго абяцаньня, што пасьля «халоднай вайны» Эўропа стане «адзінай і вольнай».
