Некаторыя сем’і ў Манастырку адселены на «вялікую зямлю» — у гарадзкія інтэрнаты. Астатнія дабіраюцца з дома на працу й назад на лодках альбо пешшу па вадзе ў рыбацкіх ботах ці гідракасьцюмах. Але такую адмысловую амуніцыю маюць далёка ня ўсе тутэйшыя жыхары. Веснавая вада з Сожа й Любенскага возера літаральна за паўдня затапіла Манастырок.
Ганна Яўтухова з вуліцы Заводзкай апавядае:
«У вадзе з нашага боку 2-я Папярэчная вуліца, З-я Папярэчная, Далёкая, Завадзкі спуск. Шмат затопленых вуліц — людзі на лодках плаваюць».
На панадворку ў Аляксандры Палей з вуліцы Рачной поўна вады. У дом зайсьці можа толькі ў ботах, за домам — да двух мэтраў глыбіня:
«Ужо такой вады сорак гадоў не было. Гараж затоплены амаль увесь, хляўчук з прыбіральняй затоплены — усё затоплена. Усё вымакне — яблыні, кветкі якія, часнык. Усё прападзе. Хто тут чым дапаможа?»
Такой думкі трымаецца й муж Аляксандры Дзьмітры:
«Прыходзілі ратавальнікі двойчы: „Будзеце высяляцца — ня будзеце?“ Мы адказалі: „Высяляцца ня будзем“. І ўсё. А больш — якая тут дапамога? Паглядзім, як яшчэ страхоўку заплацяць».
У суседкі Палеяў спадарыні Тамары сытуацыя яшчэ горшая:
«Хляўчук затоплены поўнасьцю з інструмэнтам, агарод затоплены. У людзей плаваюць прыбіральні. Вада ў кухню зайшла, у калідор. У адзін момант затапіла. Жабы па кухні ўжо скачуць. У мяне муж інвалід — ня можа выйсьці на вуліцу. Учора пляменьнік ня мог патрапіць дадому. Па тэлевізары кажуць, што ратавальнікі дапамагаюць. Дзе хоць адзін ратавальнік? Ратавальнікаў наагул ня бачна. Хаця б перавозілі людзей — на працу, з працы. Сусед вунь у завулку разьдзяецца да трусоў і так ідзе дадому».
Ахоўная дамба, якую насыпалі гарадзкія ўлады некалькі гадоў таму з боку ракі Сож, каб хоць неяк аберагчы Манастырок ад паводкі, не дапамагла. Вада перахлынула дамбу.
Мясцовы жыхар Уладзімер лічыць, што патрэбныя больш радыкальныя захады:
«Набярэжную трэба рабіць і падымаць значна больш узровень дамбы. Гэта было б аптымальнае рашэньне. А так людзі будуць пакутаваць, пакуль будуць тут жыць».
Ганна Яўтухова з вуліцы Заводзкай апавядае:
«У вадзе з нашага боку 2-я Папярэчная вуліца, З-я Папярэчная, Далёкая, Завадзкі спуск. Шмат затопленых вуліц — людзі на лодках плаваюць».
На панадворку ў Аляксандры Палей з вуліцы Рачной поўна вады. У дом зайсьці можа толькі ў ботах, за домам — да двух мэтраў глыбіня:
«Ужо такой вады сорак гадоў не было. Гараж затоплены амаль увесь, хляўчук з прыбіральняй затоплены — усё затоплена. Усё вымакне — яблыні, кветкі якія, часнык. Усё прападзе. Хто тут чым дапаможа?»
Такой думкі трымаецца й муж Аляксандры Дзьмітры:
«Прыходзілі ратавальнікі двойчы: „Будзеце высяляцца — ня будзеце?“ Мы адказалі: „Высяляцца ня будзем“. І ўсё. А больш — якая тут дапамога? Паглядзім, як яшчэ страхоўку заплацяць».
У суседкі Палеяў спадарыні Тамары сытуацыя яшчэ горшая:
«Хляўчук затоплены поўнасьцю з інструмэнтам, агарод затоплены. У людзей плаваюць прыбіральні. Вада ў кухню зайшла, у калідор. У адзін момант затапіла. Жабы па кухні ўжо скачуць. У мяне муж інвалід — ня можа выйсьці на вуліцу. Учора пляменьнік ня мог патрапіць дадому. Па тэлевізары кажуць, што ратавальнікі дапамагаюць. Дзе хоць адзін ратавальнік? Ратавальнікаў наагул ня бачна. Хаця б перавозілі людзей — на працу, з працы. Сусед вунь у завулку разьдзяецца да трусоў і так ідзе дадому».
Ахоўная дамба, якую насыпалі гарадзкія ўлады некалькі гадоў таму з боку ракі Сож, каб хоць неяк аберагчы Манастырок ад паводкі, не дапамагла. Вада перахлынула дамбу.
Мясцовы жыхар Уладзімер лічыць, што патрэбныя больш радыкальныя захады:
«Набярэжную трэба рабіць і падымаць значна больш узровень дамбы. Гэта было б аптымальнае рашэньне. А так людзі будуць пакутаваць, пакуль будуць тут жыць».
