Яна прыйшла на гэты сьвет восеньню 1974 году й восеньню, на 39 годзе зямнога жыцьця, сышла зь яго. Ціха й незаўважна, акурат так, як ападае апошні бярозавы лісток. Адно толькі радавала, што адбылося гэта на руках любага чалавека, Яўгена Меркіса, цяперашняга кіраўніка гомельскай «Талакі».
Яўген: «Гэта была незвычайная жанчына, шчыры й сумленны чалавек, адкрыты для ўсяго сьвету. У нейкім сэнсе яна мела „ружовыя акуляры“ і з гэтай прычыны й сама згінула».
Натальля гатовая была адгукнуцца на бяду любога чалавека й вельмі давярала мэдыкам, калі гэта тычылася яе ўласнага здароўя. Яшчэ ў 2003 годзе Натальлю паставілі на ўлік у абласным анкалягічным дыспансэры, а пасьля зьнялі з уліку. Сказалі, што хвароба адступіла. Яна, выпускніца Гомельскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту імя Францішка Скарыны, працягвала выкладаць гісторыю ў гарадзкой сярэдный школе № 10 і ўсёй душой аддалася грамадзкай дзейнасьці ў краязнаўчай суполцы «Талака». Займалася пераважна рэжысурай народных сьвятаў, такіх як Гуканьне вясны, Купальле, і заўсёды казала сябрам: «Гэта маё прызваньне».
Былая кіраўніца «Талакі» Ларыса Шчыракова згадвае: «Ёй і паплакацца можна было, і ўцеху ў яе знайсьці. Натальля — залаты чалавек».
Пахаваньне Натальлі Меркіс (у дзявоцтве Маркевіч) адбудзецца 22 лістапада папаўдні на могілках ля Чарнігаўскай шашы.
Яўген: «Гэта была незвычайная жанчына, шчыры й сумленны чалавек, адкрыты для ўсяго сьвету. У нейкім сэнсе яна мела „ружовыя акуляры“ і з гэтай прычыны й сама згінула».
Натальля гатовая была адгукнуцца на бяду любога чалавека й вельмі давярала мэдыкам, калі гэта тычылася яе ўласнага здароўя. Яшчэ ў 2003 годзе Натальлю паставілі на ўлік у абласным анкалягічным дыспансэры, а пасьля зьнялі з уліку. Сказалі, што хвароба адступіла. Яна, выпускніца Гомельскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту імя Францішка Скарыны, працягвала выкладаць гісторыю ў гарадзкой сярэдный школе № 10 і ўсёй душой аддалася грамадзкай дзейнасьці ў краязнаўчай суполцы «Талака». Займалася пераважна рэжысурай народных сьвятаў, такіх як Гуканьне вясны, Купальле, і заўсёды казала сябрам: «Гэта маё прызваньне».
Былая кіраўніца «Талакі» Ларыса Шчыракова згадвае: «Ёй і паплакацца можна было, і ўцеху ў яе знайсьці. Натальля — залаты чалавек».
Пахаваньне Натальлі Меркіс (у дзявоцтве Маркевіч) адбудзецца 22 лістапада папаўдні на могілках ля Чарнігаўскай шашы.
