Сьледчы камітэт Беларусі працягнуў тэрмін утрыманьня пад вартай уладальніка менскага забаўляльнага цэнтру «Dankoff Club» Юрыя Данькова. Сама меней да пачатку наступнага году ён будзе заставацца ў СІЗА № 1 Менску.
Тым часам будуць працягвацца апэратыўна-вышуковыя мерапрыемствы ў рамках крымінальнай справы аб «стварэньні адказнай асобай умоваў для заняткаў прастытуцыяй». Данькова затрымалі на пачатку верасьня. У злоўжываньні службовым становішчам таксама падазраюцца адміністратар і мастацкі кіраўнік забаўляльнай установы.
Да арышту Данькоў абвінавачваў кантрольныя органы ў правакацыях падчас праверак гульнявых устаноў і называў вялікай памылкай спробу ўвесьці сыстэму ўліку кліентаў казіно, бо лішняя публічнасьць толькі адвабіць людзей.
Пра ўсё гэта незадоўга да свайго затрыманьня Юры Данькоў казаў і ў інтэрвію Радыё Свабода: «Што тычыцца нібыта манаполіі Міністэрства спорту і турызму, то гэтае ведамства ў дадзенай сытуацыі ўвогуле ні ў чым не вінаватае. Гэта ўсё ідзе ад такой вядомай у нас кампаніі, як „Белтэхэкспарт“, якая хоча „накласьці лапу“, „раскатаць“ гэты рынак. Пэўна, усё ж лепш падыдзе да іх слова „накласьці“. Бо тое, на што яны разьлічваюць, што яны ўкладаюць у вушы прэзыдэнту, насамрэч яно ня ёсьць так.
Тая сыстэма, якую італьянцы ў сябе апрабоўвалі, яна ў іх не спрацавала. Страціць ад такіх абмежаваньняў вялікія грошы — так, гэта магчыма. Потым кагосьці знайсьці, абвінаваціць — так, гэта таксама ў нашым рэпэртуары. Таму ўсё гэта зроблена і ўсталявана толькі з-за таго, што хтосьці прыйшоў і ўвёў у вушы: а вось мы будзем іх жорстка і пільна кантраляваць. Але ў такой краіне, як Беларусь, жорстка і пільна кантраляваць няма аніякай патрэбы, бо тут і так усё навідавоку, усё як на далоні. І да бабкі ня трэба хадзіць, зразумела: пасьля таго падатку, які сёньня плоціць гульнявы бізнэс, пасьля той арэнды, якую зьдзіраюць з гульнявога бізнэсу, яму не застаецца амаль нічога.
Таму пра якую цывілізаваную Беларусь, пра які гульнявы бізнэс у Беларусі мы сёньня гаворым? Калі цяпер задача для беларуса — як бы зьвесьці канцы з канцамі. Пад падатковым ціскам, пад тым кантролем, які дамоклавым мячом вісіць над усімі намі. Правакацыя за правакацыяй ідуць, разумееце? Чыноўнікі плююць на закон, абы толькі выканаць плян па штрафах. Праверка — добра, зразумела, але ж яны ідуць, каб правакацыі ўчыняць. Прыходзяць і ўнаглую прымушаюць людзей парушаць закон. А потым кажуць: а вось вы парушылі. Дык вы ж самі прасілі? А вы, маўляў, ня мелі права, мы вас проста правакавалі, у нас так у інструкцыях запісана. Вось вам і ўвесь гульнявы бізнэс па-беларуску».
У 2001 годзе Юрый Данькоў быў прэтэндэнтам у кандыдаты на прэзыдэнта Беларусі, але для яго прэзыдэнцкая кампанія скончылася на этапе збору подпісаў і рэгістрацыі кандыдатам.
Тым часам будуць працягвацца апэратыўна-вышуковыя мерапрыемствы ў рамках крымінальнай справы аб «стварэньні адказнай асобай умоваў для заняткаў прастытуцыяй». Данькова затрымалі на пачатку верасьня. У злоўжываньні службовым становішчам таксама падазраюцца адміністратар і мастацкі кіраўнік забаўляльнай установы.
Да арышту Данькоў абвінавачваў кантрольныя органы ў правакацыях падчас праверак гульнявых устаноў і называў вялікай памылкай спробу ўвесьці сыстэму ўліку кліентаў казіно, бо лішняя публічнасьць толькі адвабіць людзей.
Пра ўсё гэта незадоўга да свайго затрыманьня Юры Данькоў казаў і ў інтэрвію Радыё Свабода: «Што тычыцца нібыта манаполіі Міністэрства спорту і турызму, то гэтае ведамства ў дадзенай сытуацыі ўвогуле ні ў чым не вінаватае. Гэта ўсё ідзе ад такой вядомай у нас кампаніі, як „Белтэхэкспарт“, якая хоча „накласьці лапу“, „раскатаць“ гэты рынак. Пэўна, усё ж лепш падыдзе да іх слова „накласьці“. Бо тое, на што яны разьлічваюць, што яны ўкладаюць у вушы прэзыдэнту, насамрэч яно ня ёсьць так.
Тая сыстэма, якую італьянцы ў сябе апрабоўвалі, яна ў іх не спрацавала. Страціць ад такіх абмежаваньняў вялікія грошы — так, гэта магчыма. Потым кагосьці знайсьці, абвінаваціць — так, гэта таксама ў нашым рэпэртуары. Таму ўсё гэта зроблена і ўсталявана толькі з-за таго, што хтосьці прыйшоў і ўвёў у вушы: а вось мы будзем іх жорстка і пільна кантраляваць. Але ў такой краіне, як Беларусь, жорстка і пільна кантраляваць няма аніякай патрэбы, бо тут і так усё навідавоку, усё як на далоні. І да бабкі ня трэба хадзіць, зразумела: пасьля таго падатку, які сёньня плоціць гульнявы бізнэс, пасьля той арэнды, якую зьдзіраюць з гульнявога бізнэсу, яму не застаецца амаль нічога.
Чыноўнікі плююць на закон, абы толькі выканаць плян па штрафах. Праверка — добра, зразумела, але ж яны ідуць, каб правакацыі ўчыняць.
Таму пра якую цывілізаваную Беларусь, пра які гульнявы бізнэс у Беларусі мы сёньня гаворым? Калі цяпер задача для беларуса — як бы зьвесьці канцы з канцамі. Пад падатковым ціскам, пад тым кантролем, які дамоклавым мячом вісіць над усімі намі. Правакацыя за правакацыяй ідуць, разумееце? Чыноўнікі плююць на закон, абы толькі выканаць плян па штрафах. Праверка — добра, зразумела, але ж яны ідуць, каб правакацыі ўчыняць. Прыходзяць і ўнаглую прымушаюць людзей парушаць закон. А потым кажуць: а вось вы парушылі. Дык вы ж самі прасілі? А вы, маўляў, ня мелі права, мы вас проста правакавалі, у нас так у інструкцыях запісана. Вось вам і ўвесь гульнявы бізнэс па-беларуску».
У 2001 годзе Юрый Данькоў быў прэтэндэнтам у кандыдаты на прэзыдэнта Беларусі, але для яго прэзыдэнцкая кампанія скончылася на этапе збору подпісаў і рэгістрацыі кандыдатам.
