Праваабаронца Віктар Сідарэнка сустрэўся з палітвязьнем Васьковічам

Нагодай для спатканьня, якое арганізавала Ўпраўленьне юстыцыі, сталіся скаргі на парушэньне правоў зьняволенага актывіста ў пытаньнях ліставаньня са сваякамі й паплечнікамі.

У назіральную камісію пісьмова зьвярнуўся бабруйскі журналіст Анатоль Санаценка, які зьвінаваціў турэмшчыкаў, што яны наўмысна чыняць перашкоды ліставаньню Васьковіча з вольным сьветам. У звароце журналіст патрабаваў аднавіць парушаныя правы вязьня.

Сябра Магілёўскага праваабарончага цэнтру Віктар Сідарэнка з пропускам, які выпісала Ўпраўленьне юстыцыі, трапіў у турму. Пад ёю чакалі вестак ад палітвязьня яго бабуля Тамара Ўладзімераўна й каардынатарка БХД Таісія Кабанчук. Як толькі праваабаронца выйшаў адгэтуль, першым пытаньнем было: ці бачыўся ён зь Яўгенам?

«З Жэнем усё добра. Далі нам зь ім пагутарыць сам-насам. Грошы ён атрымлівае. Пошту — кажа, што атрымлівае. Прасіў, каб мама яму даслала мэдыкамэнты. У студзені будзе спатканьне ў яго. Выглядае ён нармальна. Харчаваньне — кажа, што нармальнае, толькі троху яму патрэбны мэзін, у яго праблемы са страўнікам. Я запытаўся: „Ці ў камэры крыўдзяць?“ Ён адказаў, што ўсё нармальна. Камэра разьлічаная на дванаццаць чалавек, а ў ёй 8–10 бывае. Ён вясёлы і такі выгалены», — апавёў Віктар Сідарэнка.

Паводле праваабаронцы, у карцэр Васьковіч трапіў з-за дробных парушэньняў што да формы вопраткі і ўтрыманьня свайго спальнага месца ў камэры. Іх, зазначае Сідарэнка, нявольнік прызнае. Турэмшчыкі паскардзіліся праваабаронцу, што Васьковіч ня хоча працаваць, заяўляючы, што «на фашыстоўскі рэжым працаваць ня будзе».

Слухала Тамара Ўладзімераўна аповед Віктара Сідарэнкі пра ўнукава жыцьцё ў няволі са сьлязьмі на вачах, потым дадала:

«Мне падаецца, што ён ня ўсё яшчэ сказаў. Ён неяк быў напісаў, што — бабуля, скажы сябрам, каб яны пра турму нічога не пісалі. Я неяк яму прапанавала: „Жэнечка, ды напішы ты тое прашэньне“. Ён жа адказаў, што болей пра гэта, бабуля, не кажы — пытаньне закрытае. Я памру, але прашэньня не падпішу».

Што хацеў сказаць Яўген фразай: «Скажы сябрам, каб нічога не пісалі пра турму», ягоная бабуля ня ведае, але непакоіцца, што за ёю нічога добрага не стаіць.

Апошні ліст ад Яўгена Васьковіча сваякі атрымалі 3 жніўня. Пасьля гэтага, як стала вядома, Яўген праседзеў у карцэры трыццаць дзён. Паплечнікі надзвычай рэдка атрымліваюць ад яго лісты й паштоўкі, хоць самі пішуць яму рэгулярна. На сустрэчу з Васьковічам месяц таму ня змог трапіць адвакат. Як зазначае Таісія Кабанчук, турэмшчыкі тлумачаць, што Яўген сам ня хоча з адвакатам сустракацца.

Яўгена Васьковіча ў траўні 2011 году бабруйскі суд прызнаў, разам з Арцёмам Пракапенкам і Паўлам Сырамалотавым, вінаватым у злосным хуліганстве і ў наўмысным нанясеньні шкоды ў асабліва буйных памерах. У ноч з 16 на 17 кастрычніка 2010 году хлопцы кінулі ў будынак бабруйскага КДБ дзьве бутэлькі з «кактэйлем Молатава». З папраўчай калёніі ў турму яго перавялі на тры гады як злоснага парушальніка рэжыму, зрабіўшы рэжым утрыманьня больш жорсткім.