Аляксей Лунёў нарадзіўся ў 1971 годзе.
Жыве і працуе ў Беларусі.
Адукацыя:
Пэрсанальныя выставы:
Аляксей Губараў: У Плзьні культурных падзеяў болей, чым у Менску
Вітушчанка: Сучаснаму мастаку ня столькі важна маляваць, колькі думаць
Аляксей Іваноў: праца «За фасадам» правісела 5 гадзінаў
Аляксей Талстоў: трэба выходзіць з комплексу недавызначанага беларускага
Герасімовіч пра кнігу «Вялікае Княства Літоўскае. Ілюстраваная гісторыя»: Не баяліся патрапіць пад каньюнктуру
Артур Клінаў: сядаю за новы раман «Шклатара»
Белавокая: Пэйзаж павінен затрымцець унутры
Сураў: Душа народа захавалася, бо мы не пасьпявалі за цывілізацыяй
Анемпадыстаў: Нам не хапае здаровай штодзённай любові да свайго
Коўшар: Гідка глядзець на непрыгожае
Вячаслаў Паўлавец стварыў «Акварэалізм»
Ігар Корзун: Магу 20 хвілінаў разглядаць штрых на слупе
Рымашэўскі: Закахаўся ў прымітыў
Алена Адамчык: Беларускі для мяне на першым месцы
Скрыпнічэнка: Ніколі з уладамі ня быў у блізкім кантакце
Цыркуноў: Мастацтва ня мераюць кіляграмамі і кілямэтрамі
Канстанцін Селіханаў пра мэмарыял «Рака памяці»
Мацур: Каліграфія — іншая якасьць жыцьця і чалавека
Трубачова: «У папсовым праекце няма папсовых выканаўцаў»
Лянкевіч: У нас няма гісторыі, ёсьць толькі вайна
Руслан Вашкевіч пра «Радыюс нуля»: нам дазволілі шмат
Ляшкевіч: У бальшавікоў таксама не было доступу да тэлебачаньня
Тодар Копша — першы авангардыст у Беларусі
Сілівончык: У беларускага мастацтва з каханьнем і сэксуальнасьцю ўсё добра
Зоя Луцэвіч: Ня можаш паказаць усё, што хочаш, бо ёсьць цэнзура
Міхаіл Тумеля: Зрабіў бы «залаты» DVD беларускай анімацыі
Міхаіл Гулін: «Раблю ўсё сам, без палітычнага патасу»
Сяргей Шабохін: Спрабуем выпрацаваць грамадзянскую адказнасьць у дзеячаў культуры
Слабодчыкава: «Да жанчыны ставяцца як да цела»
Парфянок: Фатаграфія моцна зьвязаная з працэсам ідэнтыфікацыі нацыі
Жыве і працуе ў Беларусі.
Адукацыя:
- 1989 — 1993 — Мастацкае вучылішча імя Глебава
- 2003 Стыпендыя Кунстлерхаўз, Босвіль, Швейцарыя
- 2002 Стыпендыя Кантона Ааргаў, Швейцарыя
Пэрсанальныя выставы:
- 2010 — «Мультыплікацыі», галерэя сучаснага мастацтва «Ў», Мінск, Беларусь; "DesignWeek«Вільня, Літва
- 2009 — «Blackmarket», Муніцыпальны цэнтар культуры, Валка, Латвія
- 2007 — «Другія нябёсы: тэксты і ілюстрацыі». Музэй Сучаснага выяўленчага Мастацтва, Мінск, Беларусь
- 2004 — «Saliva. Pink pages». ROR gallery, Helsinki, Finland
- 2003 — «Life is SOSimple» (інсталяцыя), KunstlerHaus, Boswil, Switzerland
Архіў праекту
Аляксей Губараў: У Плзьні культурных падзеяў болей, чым у Менску
Вітушчанка: Сучаснаму мастаку ня столькі важна маляваць, колькі думаць
Аляксей Іваноў: праца «За фасадам» правісела 5 гадзінаў
Аляксей Талстоў: трэба выходзіць з комплексу недавызначанага беларускага
Герасімовіч пра кнігу «Вялікае Княства Літоўскае. Ілюстраваная гісторыя»: Не баяліся патрапіць пад каньюнктуру
Артур Клінаў: сядаю за новы раман «Шклатара»
Белавокая: Пэйзаж павінен затрымцець унутры
Сураў: Душа народа захавалася, бо мы не пасьпявалі за цывілізацыяй
Анемпадыстаў: Нам не хапае здаровай штодзённай любові да свайго
Коўшар: Гідка глядзець на непрыгожае
Вячаслаў Паўлавец стварыў «Акварэалізм»
Ігар Корзун: Магу 20 хвілінаў разглядаць штрых на слупе
Рымашэўскі: Закахаўся ў прымітыў
Алена Адамчык: Беларускі для мяне на першым месцы
Скрыпнічэнка: Ніколі з уладамі ня быў у блізкім кантакце
Цыркуноў: Мастацтва ня мераюць кіляграмамі і кілямэтрамі
Канстанцін Селіханаў пра мэмарыял «Рака памяці»
Мацур: Каліграфія — іншая якасьць жыцьця і чалавека
Трубачова: «У папсовым праекце няма папсовых выканаўцаў»
Лянкевіч: У нас няма гісторыі, ёсьць толькі вайна
Руслан Вашкевіч пра «Радыюс нуля»: нам дазволілі шмат
Ляшкевіч: У бальшавікоў таксама не было доступу да тэлебачаньня
Тодар Копша — першы авангардыст у Беларусі
Сілівончык: У беларускага мастацтва з каханьнем і сэксуальнасьцю ўсё добра
Зоя Луцэвіч: Ня можаш паказаць усё, што хочаш, бо ёсьць цэнзура
Міхаіл Тумеля: Зрабіў бы «залаты» DVD беларускай анімацыі
Міхаіл Гулін: «Раблю ўсё сам, без палітычнага патасу»
Сяргей Шабохін: Спрабуем выпрацаваць грамадзянскую адказнасьць у дзеячаў культуры
Слабодчыкава: «Да жанчыны ставяцца як да цела»
Парфянок: Фатаграфія моцна зьвязаная з працэсам ідэнтыфікацыі нацыі