На Гарадзеншчыне некаторыя зборшчыкі подпісаў за кандыдата ад незарэгістраванай Партыі БХД Віталя Рымашэўскага скарысталіся правам падчас выбарчай кампаніі наведаць вайсковыя часткі. Сваімі ўражаньнямі яны падзяліліся з карэспандэнтам Свабоды.
Мікола Баўсюк і яго паплечнікі зьвярнуліся да камандзіра часткі першай Беларускай брыгады, якая месьціцца ў Горадні ў мікрараёне Фолюш. Той, у сваю чаргу, запрасіў іх на канкрэтны час.
Зборшчыкі подпісаў былі ўражаныя, калі пабачылі на тэрыторыі чаські аб’явы, што ў пэўны дзень і час у вайсковым клюбе будуць зьбірацца подпісы за прэтэндэнта ў прэзыдэнты Віталя Рымашэўскага:
“Нас сустрэлі ветліва, правялі аж у клюб, распавядалі, як справы ў частцы, як жаўнеры жывуць, як ім там падабаецца, пачаставалі нас гарбатай, кавай, печывам, размаўлялі з намі. Потым я гляджу — хвілінаў 40 мінула, а нікога няма. Я глянуў у вакно — а на вуліцы ніводнага жаўнера”.
Са слоў Міколы Баўсюка, намесьнік камандзіра па ідэалягічнай працы пачаў некуды тэлефанаваць, і ў клюб прыйшлі трое жаўнераў і некалькі афіцэраў, паглядзелі наглядную агітацыю і, нічога ня кажучы, зноў пайшлі.
На гэтым, яка кажа Баўсюк, збор подпісаў і скончыўся. Праўда, пазьней жаўнеры з брыгады падказалі зборшчыкам подпісаў, чаму яны не прыйшлі ў клюб.
“Аказалася, жаўнерам загадалі з 12 да 13 не выходзіць нікуды з казармы. Выпускалі толькі тых, да каго прыходзілі родныя на КПП”, -- расказвае Мікола Баўсюк.
У той самы дзень і ў той самы час, толькі ўжо ў Слонімскай вайсковай частцы, Іван Бедка спрабаваў зьбіраць подпісы за Віталя Рымашэўскага. Ён быў таксама ўражаны гасьціннасьцю вайскоўцаў:
“І аб’явы павесілі на ўваходзе ў частку, на клюбе. І каву я піў з камандзірам і з зампалітам — вельмі добры прыём, але подпісу ніводнага”.
Іван Бедка распавядае, што ў клюб прыходзіла каля 10 жаўнераў, яны чыталі інфармацыю пра Віталя Рымашэўскага, адзін зь іх нават абгрунтаваў, чаму ня будзе ставіць свой подпіс — маўляў, той скончыў духоўную акадэмію, а ён атэіст. Праўда, былі і такія, хто паставіўся да гэтага інакш.
“Але я ім сказаў: “Калі на вас будуць ціснуць, то лепш ня трэба, бо вашы подпісы і так нічога ня вырашаць”. А яны мне казалі: каб, маўляў, быў хоць чый подпіс, то і мы паставілі б. Але я іх адгаварыў, бо калі такая справа, то гэта нічога ня дасьць”, -- падсумоўвае Іван Бедка.
Мікола Баўсюк і яго паплечнікі зьвярнуліся да камандзіра часткі першай Беларускай брыгады, якая месьціцца ў Горадні ў мікрараёне Фолюш. Той, у сваю чаргу, запрасіў іх на канкрэтны час.
Зборшчыкі подпісаў былі ўражаныя, калі пабачылі на тэрыторыі чаські аб’явы, што ў пэўны дзень і час у вайсковым клюбе будуць зьбірацца подпісы за прэтэндэнта ў прэзыдэнты Віталя Рымашэўскага:
“Нас сустрэлі ветліва, правялі аж у клюб, распавядалі, як справы ў частцы, як жаўнеры жывуць, як ім там падабаецца, пачаставалі нас гарбатай, кавай, печывам, размаўлялі з намі. Потым я гляджу — хвілінаў 40 мінула, а нікога няма. Я глянуў у вакно — а на вуліцы ніводнага жаўнера”.
Са слоў Міколы Баўсюка, намесьнік камандзіра па ідэалягічнай працы пачаў некуды тэлефанаваць, і ў клюб прыйшлі трое жаўнераў і некалькі афіцэраў, паглядзелі наглядную агітацыю і, нічога ня кажучы, зноў пайшлі.
На гэтым, яка кажа Баўсюк, збор подпісаў і скончыўся. Праўда, пазьней жаўнеры з брыгады падказалі зборшчыкам подпісаў, чаму яны не прыйшлі ў клюб.
“Аказалася, жаўнерам загадалі з 12 да 13 не выходзіць нікуды з казармы. Выпускалі толькі тых, да каго прыходзілі родныя на КПП”, -- расказвае Мікола Баўсюк.
У той самы дзень і ў той самы час, толькі ўжо ў Слонімскай вайсковай частцы, Іван Бедка спрабаваў зьбіраць подпісы за Віталя Рымашэўскага. Ён быў таксама ўражаны гасьціннасьцю вайскоўцаў:
“І аб’явы павесілі на ўваходзе ў частку, на клюбе. І каву я піў з камандзірам і з зампалітам — вельмі добры прыём, але подпісу ніводнага”.
Іван Бедка распавядае, што ў клюб прыходзіла каля 10 жаўнераў, яны чыталі інфармацыю пра Віталя Рымашэўскага, адзін зь іх нават абгрунтаваў, чаму ня будзе ставіць свой подпіс — маўляў, той скончыў духоўную акадэмію, а ён атэіст. Праўда, былі і такія, хто паставіўся да гэтага інакш.
“Але я ім сказаў: “Калі на вас будуць ціснуць, то лепш ня трэба, бо вашы подпісы і так нічога ня вырашаць”. А яны мне казалі: каб, маўляў, быў хоць чый подпіс, то і мы паставілі б. Але я іх адгаварыў, бо калі такая справа, то гэта нічога ня дасьць”, -- падсумоўвае Іван Бедка.
