Лінкі ўнівэрсальнага доступу

“Ня думаў, што ў нас такое можа быць....” <img src="/img/icon-photogallary.gif" border=0 /> <img src="/img/icon-video.gif" border=0 />


На сёмы дзень пасьля выбуху на канцэрце да Дня незалежнасьці ў шпіталях Менску і Віцебску застаюцца 37 чалавек.

Стан двух пацярпелых мэдыкі ацэньваюць як сярэдняй цяжкасьці, адзін — у шпіталі хуткай мэдычнай дапамогі — застаецца ў цяжкім стане. Яны маюць раненьні жывата і грудной клеткі. Найбольш параненых — 22 — у 6-м менскім шпіталі. Тут цэлыя палаты з параненых — па чатыры чалавекі. Сярод іх 67-гадовы Ўладзімер Галаўко. Ён апавядае пра свае раны:

“Тут адкрыты пералом правай нагі і галёнкі. Гаек многа. А там скразныя ці не скразныя гайкі. Трэшчыны, там усё ў гіпсе”.

Пасьля таго, што здарылася, Уладзімер Галаўко не жадае больш хадзіць на такія імпрэзы.

“Жаданьня няма, тым больш у маім узросьце. Адвучаць, напэўна. Пажадана не хадзіць на гэтыя мерапрыемствы. Жаданьне ўжо адпадзе, а то будзеш ляжаць паўгода”.



Спадар Галаўко кажа, што падчас канцэрту было шмат міліцыі:

“Ачэплена было, і сумкі правяралі. А ўжо потым пасьля салюту, то ўжо і гэтыя шлягбаўмы расставілі, і меней было кантролю. Там, дзе сядзелі, гулялі, пілі, жанчыны сьмецьце зьбіралі. А там міліцыянты ўжо не глядзелі, калі ішлі да канцэрту”.

Пацярпелы мінак Юры Вайніла згадвае:

“Як загучала Павалій, то адразу ўсе і паваліліся. Пачуўся такі глухі, моцны выбух. І хваля паветра па назе. Паглядзеў, усе пачалі валіцца з ног. Адна скразная рана, праляцела ці то гайка, ці то шарык. І адна гайка засела менавіта ў галёнцы”.

На будучыню спадар Вайніла кажа, што будзе асьцерагацца і назіраць за такімі масавымі мерапрыемствамі толькі здаля, і там, дзе няма якіх-небудзь елак.

“На ўваходзе туды адразу стаяў кардон. Адразу глядзелі наконт сьпіртовых напояў. Усюды хадзілі курсанты і міліцыя. То бок такая бачная бясьпека была. А вось тое, што нябачна, пра гэта я нават не задумваўся. Ня думаў, што ў нас такое можа быць.Колькі я хаджу на канцэрты, увесь час было добра. І салюты, і фаервэркі. Ну хто ведаў, што сёлета будзе такое г...”

Пацярпелыя кажуць, што іх наведвалі сьледчыя. Забралі ўсё адзеньне ад курткі да шкарпэтак, кроў, абразалі пазногці, здымалі адбіткі пальцаў.

29-гадовы Аляксандар Дзяркач, які мае скразное раненьне нагі, сказаў, што пасьля выбуху ўпаў.

“Падскочылі супрацоўнікі, пасадзілі мяне на асфальт. Сказалі, сядзі на асфальце. Гляджу — там мігалкі, хуткія. Я думаю, чаго я буду сядзець, пайду туды. Я спрабаваў сам скакаць. Адчуў, што кроў ліецца. Потым мяне падхапілі два курсанты і падцягнулі да хуткай. Канечне ж, хуткія не чакалі, што будзе такі наплыў”.

Што Аляксандар хоча пажадаць тым, хто наведвае такія масавыя імпрэзы:

“Найперш хачу сказаць бацькам, якія водзяць дзяцей на такія мерапрыемствы. Я лічу, што гэта няправільна, бо гэта маленькія дзеці і яны павінны знаходзіцца дома. Бо невядома, што можа быць, асабліва пасьля гэтага выпадку. Я буду старацца пазьбягаць такіх шумных кампаній, масавых збораў”.

Параненая ў плячо Крысьціна кажа, што больш ня пойдзе на такія імпрэзы:

“У верасьні будзе дзень гораду, я не пайду. Бо страшна ўсё ж такі ісьці”.

Ірына Ляўковіч кажа, што больш ня пойдзе на такія імпрэзы: “Трэба яшчэ дзякаваць Богу, што засталіся толькі з такімі раненьнямі. Навошта яшчэ раз выпрабоўваць лёс? Мы ад такога ніколі не застрахуемся”.


Уладзімер Галаўко папрасіў даслаць яму фотаздымак зь лякарні.








Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG