Номаи ҷолибе дар шарҳи як матлаби мо расид, ки аз дарду алам як зан ва модар хабар медиҳад. Аз нерӯ ва лаёқате, ки қадраш то ба охир шинохта нашудааст. Хуб буд, агар муаллиф номи худро менавишт ва шояд аз ин доднома натиҷаи мушаххасе ҳосил мегашт, вале ҳоло ӯ худро “Баҳор аз Бемакон” унвон додааст. Аммо агар мақомоти Тоҷикистон хостори тамос бо ӯ шаванд, бо ризоияти муаллиф емайлашро метавонем барояшон бифристем.
