Crnogorski mediji se nedovoljno bave događajima u regionu, a ni kvalitet izveštavanja o zbivanjima u državama koje su nekad bile u istoj državi ne zavređuju zadovoljavajuću ocenu. Ove informacije se najčešće svode na suvoparnu, agencijsku formu, a očigledan je, prema ocenama stručnjaka, i uticaj politike.
U Crnoj Gori je prisutan svojevrstan medijski autizam, kada je u pitanju izvještavanje o događajima u regionu, ali to važi i za svjetske događaje, o kojima se domaća javnost informiše u najkraćem mogućem obliku.
Direktor Udruženja nezavisnih elektronskih medija Crne Gore, Ranko Vujović, kaže da domaći mediji Crnu Goru tretiraju kao izdvojen entitet koji funkcioniše gotovo samostalno u odnosu na cijeli svijet, pa i region.
Ta začaurenost i zatvorenost prema informacijama o događajima izvan naših granica, stvaraju idealne uslove za dezinformacije i manipulacije, kaže Vujović.
„Izuzev RFE, niko se u Crnoj Gori ozbiljnije ne bavi prenošenjem informacija. Postoji jedan broj informacija koji će se uvijek naći negdje u sredini informativnih blokova, ali ne postoji analiza, ne postoji ozbiljni pristup tome šta se dešava oko nas. Konkretan primjer je trenutni odnos između Kosova i Hrvatske, posjeta hrvatske premijerke Kosovu. Nisam prijetio da se iko ozbiljnije u Crnoj Gori bavio analizom jednog takvog događaja“, navodi Vujović.
Govoreći o odnosu crnogorskih medija prema događajima u državama koje su nekad činile Jugoslaviju, sociolog politike, Srđan Vukadinović podsjeća na posljednju deceniju XX vijeka, kada su crnogorski mediji „sve osim Srbije prikazivali kao negativne i isključive krivce za raspad zajedničke države".
Obojenost informacija
Srđan Vukadinović
„U novije vrijeme, zahvaljujući dosta korektnim odnosima koje političko rukovodstvo Crne Gore razvija sa sve ove četiri države, izvještavanje medija nije toliko selektivno kao što je bilo krajem XX vijeka. Uglavnom se prenose one stvari koje su bliske vladajućim elitama i one stvari koje potječu od političkih grupacija i političkih opcija socijaldemokratske provijiencije koje us bliske sa onim što zagovara vladajuća elita. Stavovi određenih nacionalnih i nacionalističkih grupacija i stavovi nekih religijskih zajednica, koje su dosta ekstremne i koje su i 90-tih godina bile, a i danas se ne smanjuje njihov ekstremizam, su u određenoj mjeri dozirani“, kaže Vukadinović.
Vukadinović se posebno osvrnuo na odnos domaćih medija prema Srbiji:
„Crnogorski mediji imaju jedan odnos sa Srbijom i srpskim
ambijentom koji je sličan onome koji je bio prema ostalim segmentima ex YU društva. Krajem 90-tih godina tu dominira blagonaklonost prema Kosovu, što dovodi u jednu vrstu konfrotiranje i politike i medije Srbije i CG jer očito da se radi o medijima koji mogu biti dobro sredstvo manipulacije, u smislu opravdanja optužbi Crne Gore da se Srbija miješa u unutrašnje stvari Srbije, odnosno kontra-optužbi Srbije putem medija da se Crna Gora i njeno rukovodstvo miješa u unutrašnje stvari Srbije“, ocjenjuje Vukadinović.
Opšte je mišljenje da je „obojenost“ informacija, odnosno, njihova selekcija radi stvaranja pozitivne, odnosno, negativne slike o određenoj državi manje prisutna u elektronskim medijima.
Govoreći o štampanim medijima, osnivač sajta E-balkan.net, Darko Ivanović, kaže da relevantnim dnevnicima jedino smatra privatne Vijesti i Dan.
„Kada je u pitanju Kosovo, Vijesti to prilično umjereno predstavljaju, dok je Dan pokrenuo politiku koja je vrlo jasna, koja je pro-srpska. Vijesti imaju balansiran odnos. Mene posebno pogađa, kada je u pitanju region, kako se postavljaju prema Crnoj Gori, kako se potpiruje negativan odnos prema Srbiji. Kada je crnogorska vladajuća politika prema Srbiji nešto oštrija i pisanja su oštrija. Kada se zaoštravaju svi odnosi između vladajućih struktura u ove dvije zemlje, Vijesti brane neku crnogorsku poziciju, što je politika tog lista, a Dan je apsolutno neizbalansiran. On definitivno slijedi ono što je politika Srbije u Crnoj Gori“, zaključuje Ivanović.
U Crnoj Gori je prisutan svojevrstan medijski autizam, kada je u pitanju izvještavanje o događajima u regionu, ali to važi i za svjetske događaje, o kojima se domaća javnost informiše u najkraćem mogućem obliku.
Direktor Udruženja nezavisnih elektronskih medija Crne Gore, Ranko Vujović, kaže da domaći mediji Crnu Goru tretiraju kao izdvojen entitet koji funkcioniše gotovo samostalno u odnosu na cijeli svijet, pa i region.
Ta začaurenost i zatvorenost prema informacijama o događajima izvan naših granica, stvaraju idealne uslove za dezinformacije i manipulacije, kaže Vujović.
„Izuzev RFE, niko se u Crnoj Gori ozbiljnije ne bavi prenošenjem informacija. Postoji jedan broj informacija koji će se uvijek naći negdje u sredini informativnih blokova, ali ne postoji analiza, ne postoji ozbiljni pristup tome šta se dešava oko nas. Konkretan primjer je trenutni odnos između Kosova i Hrvatske, posjeta hrvatske premijerke Kosovu. Nisam prijetio da se iko ozbiljnije u Crnoj Gori bavio analizom jednog takvog događaja“, navodi Vujović.
Govoreći o odnosu crnogorskih medija prema događajima u državama koje su nekad činile Jugoslaviju, sociolog politike, Srđan Vukadinović podsjeća na posljednju deceniju XX vijeka, kada su crnogorski mediji „sve osim Srbije prikazivali kao negativne i isključive krivce za raspad zajedničke države".
Obojenost informacija
„U novije vrijeme, zahvaljujući dosta korektnim odnosima koje političko rukovodstvo Crne Gore razvija sa sve ove četiri države, izvještavanje medija nije toliko selektivno kao što je bilo krajem XX vijeka. Uglavnom se prenose one stvari koje su bliske vladajućim elitama i one stvari koje potječu od političkih grupacija i političkih opcija socijaldemokratske provijiencije koje us bliske sa onim što zagovara vladajuća elita. Stavovi određenih nacionalnih i nacionalističkih grupacija i stavovi nekih religijskih zajednica, koje su dosta ekstremne i koje su i 90-tih godina bile, a i danas se ne smanjuje njihov ekstremizam, su u određenoj mjeri dozirani“, kaže Vukadinović.
Vukadinović se posebno osvrnuo na odnos domaćih medija prema Srbiji:
„Crnogorski mediji imaju jedan odnos sa Srbijom i srpskim
ambijentom koji je sličan onome koji je bio prema ostalim segmentima ex YU društva. Krajem 90-tih godina tu dominira blagonaklonost prema Kosovu, što dovodi u jednu vrstu konfrotiranje i politike i medije Srbije i CG jer očito da se radi o medijima koji mogu biti dobro sredstvo manipulacije, u smislu opravdanja optužbi Crne Gore da se Srbija miješa u unutrašnje stvari Srbije, odnosno kontra-optužbi Srbije putem medija da se Crna Gora i njeno rukovodstvo miješa u unutrašnje stvari Srbije“, ocjenjuje Vukadinović.
Opšte je mišljenje da je „obojenost“ informacija, odnosno, njihova selekcija radi stvaranja pozitivne, odnosno, negativne slike o određenoj državi manje prisutna u elektronskim medijima.
Govoreći o štampanim medijima, osnivač sajta E-balkan.net, Darko Ivanović, kaže da relevantnim dnevnicima jedino smatra privatne Vijesti i Dan.
„Kada je u pitanju Kosovo, Vijesti to prilično umjereno predstavljaju, dok je Dan pokrenuo politiku koja je vrlo jasna, koja je pro-srpska. Vijesti imaju balansiran odnos. Mene posebno pogađa, kada je u pitanju region, kako se postavljaju prema Crnoj Gori, kako se potpiruje negativan odnos prema Srbiji. Kada je crnogorska vladajuća politika prema Srbiji nešto oštrija i pisanja su oštrija. Kada se zaoštravaju svi odnosi između vladajućih struktura u ove dvije zemlje, Vijesti brane neku crnogorsku poziciju, što je politika tog lista, a Dan je apsolutno neizbalansiran. On definitivno slijedi ono što je politika Srbije u Crnoj Gori“, zaključuje Ivanović.