با آنکه اعتراض های زنان در افغانستان نتوانسته در رویکرد و تغییر موضع طالبان در برابر زنان تاثیر گذار باشد، اما این اعتراض ها در بیش از یک و نیم سال گذشته به شیوه های مختلف ادامه داشته است.
"روی خدا را ببینید! روی قرآن را ببینید! به خانه طفل دارم، مریض دارم کار و نان را از ما نگیرید!" این خانم مادر پنج طفل از ولایت لوگر است که به دلایل امنیتی نمی‌خواهد اسمش در گزارش ذکر شود.
زنانی‌که ادعا دارند حکومت طالبان آنان را از حقوق اساسی‌شان محروم کرده، می‌گویند از مبارزه در برابر نابرابری و بی‌عدالتی دست برنمی‌دارند.
در پی اعلان وزارت تحصیلات عالی حکومت طالبان مبنی بر آغاز سمستر بهاری پوهنتون‌ها برای دانشجویان ذکور، شماری از دانشجویان دختر این تصمیم طالبان را تأسف بار می‌دانند.
یک خانم سی پنج ساله که به دلیل مشکلات امنیتی نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود می گوید که نه سال را در صفوف نیروهای امنیتی حکومت مخلوع افغانستان در بامیان وظیفه اجرا کرده اما با روی کار آمدن طالبان زندگی اش سخت شده است.
در پنجاه و دومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، نماینده‌های شماری از کشورها در سخنرانی‌هایشان به وضعیت حقوق بشری در افغانستان به ویژه حقوق دختران و زنان اشاره کردند.
"با تمام شوق و علاقه‌ای که داشتیم آمادگی خود را گرفتیم چیزی نمانده بود به این‌که روز امتحان برگزار شود، برای ما خبر رسید که از شما امتحان گرفته نمی‌شود".
دفتر سازمان ملل متحد در جنوا می‌گوید، یكی از سه زن در جهان خشونت فیزیکی خانوادگی را تجربه می‌كند.
"بدبختانه طوری که در جریان هستید، هنوز معلوم نیست که پوهنتون‌ها شروع می‌شود و یا خیر ما هیچ آمادگی نمی‌توانیم بگیرم، چون برایمان مشخص نیست."
دو سال است که دختران تیم اسکی بامیان نمی‌توانند تمرین کنند. آنها می‌گویند که طالبان مانع ورزش زنان در افغانستان شده و رویاهای دختران را نابود کرده اند.
بیشتر "لود" شود
