تشدید بن‌بست مهاجرت و بی‌سرنوشتی پناهجویان افغان در پاکستان، بار دیگر قربانی گرفت؛ عثمان، افسر پیشین اردوی ملی، در راولپندی به زندگی‌اش پایان داد.
منابع محلی از جمله همسایگان و نزدیکان او می‌گویند این رویداد روز یکشنبه، ۲۰ اپریل، در شهر راولپندی رخ داده است.
به گفتهٔ آنان، چالش‌های فزایندهٔ زندگی در پاکستان و طولانی شدن روند بررسی پروندهٔ مهاجرت او به امریکا، از عوامل اصلی خودکشی او بوده است.
او شامل کیس‌های پی۱ و پی۲ بود. قبلاً مصاحبهٔ خود را هم از طریق آی‌او‌ام و سفارت سپری کرده بود، که متأسفانه پروسه به تعویق افتاد.
امیرخان یکی از همسایه‌های عثمان درمنطقه ستلایت تون منطقه راولپندی به رادیوآزادی گفت:
«او شامل کیس‌های پی۱ و پی۲ بود. قبلاً مصاحبهٔ خود را هم از طریق آی‌او‌ام و سفارت سپری کرده بود، که متأسفانه پروسه به تعویق افتاد. حالا سه ماه هم پوره شده، اما هیچ‌گونه روشنی از آغاز پروسه وجود ندارد. به نسبت مشکلاتی که داشت، ناامیدی و دلسردی برایش پیش آمد و مجبور شد دست به خودکشی بزند.»
به گفته همسایه‌های عثمان، او دو همسر داشت و از چند سال به این طرف در شهرراولپندی همراه با یک همسر‌اش زندگی می‌کرد.
هرچند آنان در مورد زندگی شخصی وی جزئیات بیشتری ارائه نکردند، اما براساس معلومات منتشرشده، عثمان جگرن نظامی بوده و باشندهٔ اصلی ولسوالی خواجه‌غار ولایت تخار بوده است. او پیش از سقوط نظام جمهوریت، در چوکات اردوی ملی افغانستان به حیث یاور قوماندان قول‌اردوی هرات و همچنان در قطعات مرکزی وزارت دفاع ملی جمهوری مخلوع افغانستان وظیفه اجرا می‌کرد.
پولیس پاکستان تاکنون در مورد این قضیه ابراز نظر نکرده است.
این نخستین مورد خودکشی افغان‌ها در پاکستان نیست. پیش از این، محمد شفایی، یک مهاجر افغان که در انتظار رفتن به کانادا بود، در سال ۱۴۰۲ در اسلام‌آباد دست به خودکشی زد. پیش از او، مریم سادات، یک پناهجوی دیگر افغان، در همین شهر خود را از طبقهٔ پنجم یک ساختمان پرتاب کرد و به زندگی‌اش پایان داد.
همچنین دو افغان دیگر به‌نام‌های صایم و ذکریا بلوچ نیز در همان سال در پاکستان خودکشی کردند.
دلایل این خودکشی‌ها بیشتر به مشکلات زندگی در پاکستان و تأخیر در روند انتقال آنان به کشورهای مهاجرپذیر نسبت داده شده است.
در همین حال، شماری از افغان‌های دارای پروندهٔ مهاجرت به امریکا که در پاکستان به‌سر می‌برند، می‌گویند با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند و تأکید می‌کنند که برنامهٔ اسکان مجدد پناهندگان باید پس از پایان تعلیق سه‌ماهه، هرچه زودتر از سر گرفته شود.
ما خوشبین بودیم که تاریخ بیست ویک شاید تغییراتی بیاید، اما اگر برنامه دوباره شروع نشود، این برای ما افغان‌ها یک مشکل جدی و بزرگ است.
ناهید سادات که دارنده پرونده مهاجرت پی یک امریکا است درمورد به رادیوآزادی گفت:
«ما خوشبین بودیم که تاریخ بیست ویک شاید تغییراتی بیاید، اما اگر برنامه دوباره شروع نشود، این برای ما افغان‌ها یک مشکل جدی و بزرگ است. کسانی هستند که راه برگشت به افغانستان را ندارند و مردم در وضعیتی گرفتار شده‌اند که تلاش می‌کنند خود را از بین ببرند. ان‌شاءالله که با حمایت محکمه، پروسه دوباره شروع شود.»
رحیم یک نظامی پیشین که پرونده مهاجرت به امریکا دارد نیز نگرانی مشابهی دارد.
«من کیس امریکا را دارم، کارها کاملا متوقف است ما با مشکلات زیاد مواجه استیم، اگر از پاکستان به گونه اجباری اخراج شویم با مشکلات زیاد و تهدیدات امنیتی درافغانستان روبرو می‌شویم درآنجا زندگی کرده نمیتوانیم»
این نگرانی ها درحالی مطرح می‌شود که روز یکشنبه ۲۰ اپریل تعلیق سه ماهه برنامه اسکان مجدد پناهندگان ازسوی رئیس جمهور امریکا پایان یافت و تاکنون در مورد از سر گیری این پروسه از سوی حکومت امریکا اعلام نشده است.
پیش از این دونالد ترمپ، رئیس جمهور امریکا پس از روی کار آمدن، در ۲۰ جنوری برنامه اسکان مجدد پناهجویان به امریکا را برای سه ماه به حالت تعلیق درآورد.
در این فرمان آمده که در ظرف ۹۰ روز از صدور این فرمان، وزیر امنیت داخلی، با همکاری وزیر خارجه امریکا، گزارشی مبنی بر این‌که آیا ازسرگیری ورود پناهندگان به امریکا با منافع ملی آن کشور همسو است یا خیر به رئیس‌جمهور ترمپ ارائه خواهند داد و پس از آن نیز، هر ۹۰ روز یک‌بار، گزارش مشابهی ارائه خواهد شد، تا زمانی که رئیس‌جمهور امریکا ازسرگیری برنامه را مناسب بداند.
حکومت ایالات متحده امریکا در پیوند به تعلیق انتقال مهاجران افغان گفته، افغان های که به آن کشور منتقل شده اند از نظر امنیتی به درستی بررسی نشده اند.
ایالات متحده برنامه‌های مهاجرتی مانند «پی ۱، پی ۲ و اس.آی.وی» را برای هزاران افغان راه اندازی کرده که در زمان حضور امریکا در افغانستان با ایالات متحده در زمینه‌های مختلف مانند پروژه‌های امنیتی و انکشافی همکاری کرده‌اند.
